Kazimierz Michalski (wojskowy)
Kazimierz Michalski z domu Pizło (ur. 28 listopada 1925 w Pikulicach[1], zm. 28 grudnia 2006[2] w USA) – pułkownik Wojska Polskiego, długoletni pracownik wywiadu wojskowego PRL, m.in. szef Oddziału II (Operacyjnego) Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, zastępca szefa Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego (1965–1972), ambasador PRL w Turcji (1983–1987).
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1946–1987 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
szef Oddziału II Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego |
| Późniejsza praca |
ambasador PRL w Turcji (1983–1987) |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys edytuj
Syn Stanisława i Stanisławy[1]. W 1947 słuchacz Akademii Sztabu Generalnego WP. W lutym 1950 rozpoczął służbę w wywiadzie wojskowym, zaczynając jako słuchacz Korpusu Specjalnego Oddziału II Sztabu Generalnego LWP w Milanówku. Pracę w Oddziale II rozpoczął od posady pomocnika kierownika Sekcji 2 (amerykańskiej) Wydziału II (Operacyjnego) Oddziału II Sztabu Generalnego LWP, którą objął w kwietniu 1950. Od grudnia 1950 pracował już jako oficer w Wydziale II w Sekcji II Oddziału II SG LWP. W 1951 nastąpiła reorganizacja struktur wywiadu wojskowego – Oddział II przekształcono w Zarząd II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, a podstawowe wydziały przeniesiono do rangi oddziałów. W listopadzie 1951 Michalski pracował jako oficer Oddziału II (Operacyjnego) Zarządu II Sztabu Generalnego WP. Pod koniec tego samego roku (1951) został mianowany attaché wojskowym w Bernie. Po powrocie ze Szwajcarii w 1954 objął stanowisko zastępcy szefa Oddziału II – Zarządu II SG WP; na jesieni 1956 został szefem Oddziału II Operacyjnego. W latach 1958–1961 został ponownie wysłany jako attaché wojskowy, tym razem do Paryża. W 1961, najpewniej w wyniku wskazania Amerykanom (którzy z kolei przekazali tę informację francuskiemu kontrwywiadowi) przez byłego rezydenta wywiadu wojskowego Jerzego Bryna, został aresztowany, a następnie wydalony z Francji[3]. W latach 1965–1972 zastępca szefa Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W latach 1973–1976 – attaché wojskowy Ambasady PRL w Algierze. Następnie dyrektor Biura w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1983–1987 – ambasador nadzywczajny i pełnomocny PRL w Turcji.
Odznaczony m.in. Krzyżem Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Orderem Wojny Ojczyźnianej I stopnia (ZSRR), Orderem Zwycięstwa (Socjalistyczna Republika Wietnamu) oraz wieloma innymi odznaczeniami.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-07-08].
- ↑ Kazimierz Michalski (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2024-04-23].
- ↑ Krzysztof Persak, Sprawa Henryka Hollanda, Warszawa: Instytut Pamie̜ci Narodowej / PAN ISP, 2006, s. 210–215, ISBN 978-83-60464-06-9 [dostęp 2023-07-08].
Bibliografia edytuj
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956–1964, wyd. 1, Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2004, ISBN 83-7399-074-7, OCLC 60583456.
- „Kto jest kim w Polsce 1989. Informator encyklopedyczny”, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989.