Kazimierz Sarnicki
Kazimierz Jan Klemens Sarnicki (ur. 27 stycznia 1898, zm. 1976 w Buckinghamshire) – doktor praw, podpułkownik służby sądowej Wojska Polskiego.
.jpg) Kazimierz Sarnicki (przed 1928) | |
 podpułkownik audytor
| |
| Data urodzenia |
27 stycznia 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1976 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
1 Pułk Artylerii, |
| Stanowiska |
szef wydziału departamentu, |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 27 stycznia 1898[1]. Przed 1914 był uczniem C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie[2]. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich 16 sierpnia 1914 i służył jako szeregowy w 1 pułku artylerii. W terminie nadzwyczajnym 10 czerwca 1916 zdał egzamin dojrzałości w macierzystym gimnazjum[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4], a następnie do stopnia kapitana artylerii ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923[5][6]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pułku artylerii polowej w garnizonie Lwów[7][8]. Ukończył studia prawnicze, w 1928 uzyskując tytuł naukowy doktora praw na Uniwersytecie Jagiellońskim[9]. W 1928, pozostając oficerem 5 pułku artylerii polowej, pracował w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr VI we Lwowie[10]. Przeniesiony do służby sądowej został awansowany do stopnia majora w korpusie oficerów sądowych ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[11][12]. W latach 30. pracował w Departamencie Sprawiedliwości Ministerstwa Spraw Wojskowych[13]. W jego strukturze w sierpniu 1939 w stopniu podpułkownika audytora był szef Wydziału Administracji Sądownictwa i Więziennictwa. Publikował w „Wojskowym Przeglądzie Prawniczym”[14][15][16][17].
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej sprawował stanowisko szefa Sądu Polowego Nr 76, powołanego przy Kwaterze Głównej Naczelnego Wodza.
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. W 1946 był prokuratorem Najwyższego Sądu Wojskowego w Londynie w strukturze Polskich Sił Zbrojnych[18]. Uchwałą z 26 września 1946 Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej Edwarda Osóbki-Morawskiego, wraz z 75 innymi oficerami Wojska Polskiego, został pozbawiony obywatelstwa polskiego, które przywrócono mu w 1971. 10 maja 1951 został powołany przez Prezydenta RP na uchodźstwie Augusta Zaleskiego na stanowisko sędziego Sądu Obywatelskiego w Londynie[19]. Używał nazwiska Casimir Clement John Sarnicki. Mieszkał w miejscowości Wraysbury[20].
Zmarł w 1976 w Buckinghamshire[21].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (16 września 1931)[22][23]
- Krzyż Walecznych[24][25]
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)[26][27]
Przypisy edytuj
- ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2016-07-23].
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1912. Lwów: 1912, s. 96.
- ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum Lwowskiego im. Franciszka Józefa za rok szkolny 1914/15 i 1915/16. Lwów: 1916, s. 69.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 821.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 745.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 461.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 723.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 646.
- ↑ Mieczem i księgą bronią potęgi Polski. Nowe dyplomy wojskowych-naukowców. „Kurjer Czerwony”. Nr 176, s. 3, 2 sierpnia 1928.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 434.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310.
- ↑ Oficerowie Korpusu Sądowego. Lista starszeństwa. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 2, s. 102 (228), 1932.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 448.
- ↑ Kazimierz Sarnicki. Kwestia stosowania przepisów p. 3, 4 i 5 cz. II-ej art. 19 k. k. w. w praktyce. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 7-8, s. 33 (323) - 38 (326), 1929.
- ↑ Kazimierz Sarnicki. III. Sprawozdania i omówienia. Bibliografia. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 7–8, s. 69 (357) – 74 (362), 1929.
- ↑ Kazimierz Sarnicki. Bibliografia. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 3, s. 64 (216) - 67 (219), 1931.
- ↑ Kazimierz Sarnicki. Fakultatywne wydalenie z wojska oficera w przypadkach skazania za wyst. z art. 99, 102 i 107 k. k. w.. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. 1, s. 10-13, 1932.
- ↑ Bogusław Wołoszański: Tajemnica ORP Orzeł. Newsweek Polska, 2013-09-14. [dostęp 2016-07-26].
- ↑ Skład Sądu Obywatelskiego w Londynie. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 2, s. 18, 28 czerwca 1951.
- ↑ Naturalisation Certificate: Kazimierz Klemens Jan Sarnicki. From Poland, 24 lipca 1959 [dostęp 2021-02-09].
- ↑ Kazimierz Sarnicki. search.ancestry.co.uk. [dostęp 2016-07-26]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 448.
- ↑ Kronika. Krzyże Walecznych. „Gazeta Lwowska”, s. 4, Nr 28 z 5 lutego 1921.
- ↑ Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 25.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 19, 11 listopada 1936.
Bibliografia edytuj
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Kazimierz Sarnicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2016-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-16)].