Kazimierz Szydłowski (oficer piechoty)
Kazimierz Aleksander Szydłowski[a] (ur. 20 kwietnia 1895 w Ciechocinku, zm. 10 lutego 1938 we Lwowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Kazimierz Szydłowski (<1934) | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
20 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
10 lutego 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1938 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
4 Pułk Piechoty |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 20 kwietnia[1] 1895 w Ciechocinku[2][3]. Był synem Stanisława i Marii z Sadkowskich[2][4]. Przed 1914 został studentem.
Po wybuchu I wojny światowej służył w ramach formowanych Legionów Polskich w szeregach 4 pułku piechoty w składzie III Brygady[5]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Za swoje czyny w wojnie otrzymał Order Virtuti Militari[5].
3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 279. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. 22 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy I batalionu 4 pułku piechoty Legionów w Skolem[7][8][9]. 31 marca 1924 został awansowany do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 i 88. lokatą w korpusie oficerów piechoty[10]. W maju 1927 został przesunięty w 86 pułku piechoty w Mołodecznie ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko dowódcy III batalionu[11][5]. Z dniem 2 listopada 1927 został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze hospitanta, z równoczesnym przeniesieniem do kadry oficerów piechoty[12][13]. Z dniem 1 września 1929, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony służbowo do Dowództwa 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty w Grudziądzu na stanowisko szefa sztabu[14]. 2 grudnia 1930 został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów piechoty[15]. 23 października 1931 ogłoszono jego przeniesienie do 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[16][5]. 20 maja 1932 został przeniesiony na stanowisko komendanta placu Zakopane[17][18][5]. 7 czerwca 1934 ogłoszono jego przeniesienie do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisko szef sztabu[19][5]. Jednocześnie pełnił funkcję komendanta Oddziału Koła 4 Pułku Piechoty Legionów Polskich „Czwartaków” we Lwowie.
Zmarł 10 lutego 1938 roku we Lwowie, po długiej i ciężkiej chorobie. Został pochowany 12 lutego 1938 roku we Lwowie[20][21][22].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1377
- Krzyż Niepodległości (6 czerwca 1931)[23]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[24]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[25]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Uwagi edytuj
- ↑ W ewidencji wojskowej z 1923, 1924, 1928 jego tożsamość była podawana jako „Kazimierz I Szydłowski”, zob. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1790 Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1629 Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 1061Natomiast w ewidencji wojskowej z 1932 jego tożsamość została podana jako „Kazimierz Aleksander Szydłowski”, zob. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 1009
Przypisy edytuj
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, 1932.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-01-22].
- ↑ Polak (red.) 1991 ↓, s. 146.
- ↑ a b c d e f Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 41.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 544.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 134, 406.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 130, 349.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 154.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 27 z 29 listopada 1927 roku, s. 348.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 121, 172.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 287.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 327.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 328.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 98.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 24, 509.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 153.
- ↑ Zgon ś. p. płk. dypl. Szydłowskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 32, s. 2, 1938-02-11.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 6.
- ↑ Nekrolog ś.p. Kazimierza Szydłowskiego. „Polska Zbrojna”. 42, s. 4, 6, 1938-02-11.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
Bibliografia edytuj
- Szydłowski Kazimierz Aleksander. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.73-6767 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Kazimierz Szydłowski. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-10-28].