Kazimierz Winicki
Kazimierz Gustaw Winicki vel Gustaw Kazimierz Weinreb (ur. 10 grudnia 1896 we Lwowie, zm. 23 marca 1958 w Jersey City) – pułkownik dyplomowany obserwator Wojska Polskiego.
 pułkownik dyplomowany obserwator
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 grudnia 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 1958 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca taborów armii |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  
| |
.svg){kind=small}
Życiorys edytuj
Od 7 lipca 1920 roku do 1 maja 1921 roku był dowódcą taborów 4 Armii[1]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Taborów 4 Armii, a jego oddziałem macierzystym był 6 Dywizjon Taborów[2]. W 1921 roku został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego 1921–1923[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów taborowych, a jego oddziałem macierzystym był 10 Dywizjonu Taborów[4]. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Szefostwa Administracji Armii. Będąc słuchaczem kursu, a następnie pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 10 Dywizjonu Taborów w Przemyślu[5]. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z 1 lipca 1923 roku i 19. lokatą w korpusie oficerów taborów[6]. 30 grudnia 1925 roku został przeniesiony do kadry oficerów taborowych przy Departamencie II Ministerstwa Spraw Wojskowych z równoczesnym przydziałem do Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Grudziądzu w charakterze wykładowcy (etat Sztabu Generalnego)[7][8].
Później został przeniesiony z korpusu oficerów taborowych do korpusu oficerów aeronautycznych. W latach 1928–1931 w dalszym ciągu w Oficerskiej Szkole Lotniczej[9][10]. 2 grudnia 1930 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1931 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów aeronautyki[11]. 23 października 1931 roku został przeniesiony z Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie do 6 pułku lotniczego we Lwowie na stanowisko dowódcy dywizjonu[12][13]. 23 marca 1932 roku w Dzienniku Personalnym MSWojsk. sprostowano mu imię z „Gustaw Winicki” na „Kazimierz Gustaw Winicki”[14]. 3 listopada 1932 roku został przydzielony na czteromiesięczny Kurs oficerów sztabowych lotnictwa w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, w charakterze zastępcy dyrektora nauk kursu[15]. 11 kwietnia 1933 roku ogłoszono jego przeniesienie do Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa w Dęblinie na stanowisko dyrektora nauk[16]. W 1935 roku był członkiem Komitetu Redakcyjnego Przeglądu Lotniczego. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisku szefa Wydziału Organizacyjnego[17]. Mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z 19 marca 1939 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa. Był wówczas wykładowcą w Wyższej Szkole Lotniczej w Warszawie[18].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był kierownikiem referatu operacyjno-informacyjnego Dowództwa Lotnictwa i OPL Armii „Prusy”. Po kampanii przedostał się do Francji. Przebywał w bazie w Lyon, a po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, w Polskim Obozie w Blackpool, gdzie podjął inicjatywę zbierania dokumentacji lotniczej. W RAF otrzymał numer służbowy P-0805[19]. W listopadzie 1940 roku pełnił służbę w Wydziale Organizacyjno-Szkoleniowym Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych[20]. W latach 1942–1944 był szefem Wydziału Organizacyjnego Inspektoratu Polskich Sił Powietrznych[21]. Po zwolnieniu ze służby emigrował do Stanów Zjednoczonych. Zmarł 23 marca 1958 roku w Jersey City. Został pochowany na cmentarzu West Side Avenue Jersey City[22].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (16 marca 1934)[23]
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[24][25]
Przypisy edytuj
- ↑ Tabory. Lista kapitanów i poruczników, którzy w czasie wojny pełnili funkcje dowódców. [w:] Referat Personalny GISZ - sprawy osobiste oficerów: awanse, opinie, „segregacja” pułkowników dyplomowanych, sygn. 701/1/121, s. 394 [on-line]. Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, 1927. [dostęp 2017-08-19].
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 396, 937 tu jako Gustaw Kazimierz Weinreb.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1037, 1040, 1501 tu jako Gustaw Weinreb.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 283.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 15, 947, 950 tu jeszcze jako Gustaw Weinreb.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 177.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 139 z 30 grudnia 1925 roku, s. 754.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 18 tu jako Gustaw Winicki.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 541, 550 tu jako Gustaw Winnicki.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 31 tu jako Gustaw Winicki.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 330.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 332.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 229, 744 tu jako Kazimierz Gustaw Winicki.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 269.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 443.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 11 kwietnia 1933 roku, s. 85.
- ↑ Bartel i in. 1978 ↓, s. 590.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 206, 451.
- ↑ Krzystek 2012 ↓, s. 609.
- ↑ Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 51.
- ↑ Cumft i Kujawa 1989 ↓, s. 52-53.
- ↑ Lista Krzystka ↓.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska” - jako Gustaw Winnicki.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 229.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1931. [dostęp 2016-06-11].
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Olgierd Cumft, Hubert Kazimierz Kujawa: Księga lotników polskich poległych, zmarłych i zaginionych 1939–1946. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07329-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Tadeusz Jerzy Krzystek, [Anna Krzystek]: Polskie Siły Powietrzne w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 łącznie z Pomocniczą Lotniczą Służbą Kobiet (PLSK-WAAF). Sandomierz: Stratus, 2012. ISBN 978-83-61421-59-7. OCLC 276981965.
- Kazimierz Gustaw Winicki. [w:] Lista Krzystka. Personel Polskich Sił Powietrznych w Wielkiej Brytanii w latach 1940–1947 [on-line]. Fundacja Historyczna Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2016-06-11].