Kerolit
Kerolit – minerał z gromady krzemianów, sklasyfikowany w grupie minerałów ilastych.
| |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
uwodniony glinokrzemian magnezu |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
1,5 |
| Przełam |
muszlowy, gładki |
| Pokrój kryształu |
łuskowy, włóknisty, masywny, drobnokrystaliczny |
| Układ krystalograficzny |
jednokośny |
| Właściwości mechaniczne |
kruchy |
| Gęstość minerału |
2,2-2,7 |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
śnieżnobiała, kremowożółta, cielistoróżowa, zależy od składu, zielony (tlenki niklu), rdzawożółty (tlenki żelaza), czarny (związki manganu) |
| Rysa |
biała |
| Połysk |
tłusty, czasem woskowy |
Występowanie edytuj
Rzadki. Znajdowany tylko w niektórych rejonach Ziemi. Największe skupiska znajdują się w Nowej Kaledonii i na Dolnym Śląsku. W Polsce głównie znajdowany w masywach serpentynitowych w okolicy Szklarach koło Ząbkowic Śląskich i w Wirach koło Sobótki (rejon Ślęży). Jest składnikiem wietrzenia skał ultrazasadowych, czasem jest produktem wietrzenia bazaltu. Zdarza się, że współwystępuje z magnetytem, syderytem, chalcedonem i minerałami z grupy serpentytów.
Właściwości edytuj
W wodzie nie pęcznieje, ale się rozpada, nadal jest kruchy.
Zastosowanie edytuj
Razem z magnezytem, czasem stanowi źródło powstawania magnezu, natomiast odmiana pimelit, stanowi ważny składnik rud niklu.
Bibliografia edytuj
- Jerzy Żaba, Ilustrowana encyklopedia skał i minerałów, str. 215, Wydanie I, Chorzów 2014, ISBN 978-83-7835-297-6