Kijŏng-dong
Kijŏngdong, Kijŏng-dong lub Kijŏng tong (kor. 기정동) – wieś położona w P’yŏnghwa-ri (hangul: 평화리; hancha: 平和里), w Korei Północnej, usytuowana w Koreańskiej Strefie Zdemilitaryzowanej[1]. Znana również jako Wioska pokoju (hangul 평화촌; hancha: 平和村; transkrypcja McCune’a-Reischauera: p’yŏnghwach’on), przez media zachodnie i południowokoreańskie nazywana Wioską Propagandy. Kijŏng-dong jest jedną z dwóch wsi, które mogły pozostać w czterokilometrowej Koreańskiej Strefie Zdemilitaryzowanej, powstałej na mocy rozejmu w 1953, zawieszającego wojnę koreańską. Drugą wioską jest południowokoreańska Daseong-Dong, oddalona o 2 kilometry.
| |||||||||
 trzeci co do wielkości na świecie maszt (160 m) w Kijŏngdong; na szczycie flaga Korei Północnej ważąca 270 kg | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Położenie na mapie Korei Północnej  | |||||||||
 37°56′43″N 126°39′20″E/37,945278 126,655556
| |||||||||
Historia edytuj
Oficjalne stanowisko rządu Korei Północnej mówi, że wieś zamieszkiwana jest przez 200 rodzin i że na jej terenie działają centrum opieki nad dziećmi, przedszkola, szkoły podstawowe i średnie oraz szpital[2], jednak obserwacje Południa sugerują, że miasteczko jest faktycznie niezamieszkane. Zbudowane wielkim kosztem w 1950 roku, rzekomo miało na celu propagandę i zachęcanie Koreańczyków z Południa do dezercji i jako dom dla żołnierzy pracujących przy artylerii, na fortyfikacjach i w podziemnych bunkrach, znajdujących się na strefie przygranicznej. Chociaż wstęp do wioski jest wzbroniony, jest to jedyna osada w Korei Północnej bezpośrednio widoczna z południowokoreańskiej strefy zdemilitaryzowanej.
W Kijŏng-dong jest wiele jaskrawo pomalowanych, betonowych wielopiętrowych budynków i mieszkań. Większość z nich pozornie posiada energię elektryczną – te udogodnienia stanowiły luksus dla każdej wsi koreańskiej w 1950 roku (kiedy została zbudowana) na Północy, jak również na Południu. Miasteczko zostało tak zorientowane, że błękitne dachy i białe ściany budynków, obok ogromnej flagi KRLD są najbardziej wyróżniającą się cechą, widoczną zza granicy. Badania nowoczesnymi obiektywami teleskopowymi pokazuje jednak, że budynki są tylko betonowymi szkieletami: brakuje szyb, a nawet wnętrz pokoi[3][4]. Oświetlenie budynku jest włączane i wyłączane w określonych godzinach, starając się zachować złudzenie aktywności.
Do roku 2005 megafony zamontowane na kilku budynkach przekazywały treści propagandowe skierowane na południe[5]. Pierwotnie wychwalano Koreę Północną i zachęcano niezadowolonych żołnierzy i rolników, by przechodzili przez granicę. Na Północy mieli być traktowani jak bracia[6]. Ostatecznie przyczyniło się to do niewielkiej ilości dezercji[7], dlatego zmieniono treści na potępiające zachodnie wypowiedzi, komunistyczną propagandę i patriotyczną muzykę marszową o wysokim poziomie głośności do 20 godzin dziennie[8].
W latach 80. XX wieku rząd Korei Południowej zarządził budowę masztu o wysokości 98,4 m ze 130-kilogramową flagą Korei Południowej w Daeseong-dong. Rząd Korei Północnej odpowiedział zbudowaniem wyższego, mierzącego 160 m masztu z 270 kilogramową flagą w Kijŏng-dong, 1,2 km na zachód od granicy z Koreą Południową, nazwano to „wojną masztów”. Maszt był drugim pod względem wysokości na świecie, po maszcie Azerbejdżanu w Baku (162 m).
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Tran, Mark (2008-06-06). „Travelling into Korea’s demilitarised zone: Run DMZ”.
- ↑ „A Sightseeng Guide to Korea”, Pang hwon Ju i Hwang Bong Hyok, Foreign Languages Publishing House, Pyongyang, DPRK. 1991.
- ↑ Potts, Rolf. Korea’s No-Man’s-Land. Salon, 3.02.1999r.
- ↑ Tom O’Neill, „Korea’s DMZ: Dangerous Divide”. National Geographic, lipiec, 2003.
- ↑ Potts, Rolf. Korea’s No-Man’s-Land. Salon, 3.02.1999.
- ↑ dailypropaganda.com Is For Sale [online], dailypropaganda.com [dostęp 2017-11-24] [zarchiwizowane z adresu 2012-03-01].
- ↑ http://upandgone.wordpress.com/2011/05/07/top-10-crazy-facts-about-kim-jong-il/.
- ↑ „CNN.com – Korea’s DMZ: 'Scariest place on Earth’ – 20.02.2002”.