Kinga Geben
Kinga Geben (ur. 13 kwietnia 1974 w Wilnie) – litewska filolożka, językoznawczyni i dr nauk humanistycznych narodowości polskiej.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
1974 |
| doktor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: filologia polska | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia |
Uniwersytet Wileński; Centrum Polonistyczne |
| Okres zatrudn. |
1997 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Kinga Geben urodziła się w 1974 roku w Wilnie. W 1992 roku ukończyła z wyróżnieniem Szkołę Średnią nr 19 (obecnie Szkoła Średnia im. Władysława Syrokomli w Wilnie). Rok wcześniej zajęła trzecie miejsce na etapie ogólnopolskim Olimpiady Polonistycznej, dzięki czemu w 1992 została stypendystką rządu RP i rozpoczęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Pracę magisterską pt: „Problem wielojęzyczności w wileńskiej grupie lokalnej na podstawie badań rodzin heterogenicznych językowo” obroniła w 1997. W tym też roku rozpoczęła pracę na stanowisku asystenta na Uniwersytecie Wileńskim w Katedrze Filologii Polskiej. W 1998 dzięki stypendium od Ministerstwa Edukacji RP rozpoczęła studia doktoranckie na Polonistyce na Uniwersytecie Warszawskim. W 2002 obroniła pracę doktorską pt. „Świadomość i kompetencja językowa a warstwy leksykalne w idiolektach młodzieży polskiego pochodzenia na Wileńszczyźnie”.
Obecnie jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym Centrum Polonistycznego Uniwersytetu Wileńskiego. Wykłada takie przedmioty jak: kultura języka polskiego, gramatyka opisowa języka polskiego (fonetyka, składnia), wstęp do socjolingwistyki i lektorat języka polskiego. W centrum jej zainteresowań badawczych są: socjolingwistyka, leksykologia i nauczanie języka polskiego jako obcego[1]. Jest autorką 20 artykułów naukowych.
Brała udział w wielu projektach badawczych. W latach 2003–2005 było to: „Opracowanie haseł Wielkiego słownika polsko-litewskiego”. W latach 2004–2007 „CULPOLANG – zintegrowany multimedialny system do nauki języka polskiego i kultury polskiej dla profesjonalistów: finansistów, pracowników administracji”. W latach 2007–2009 Przygotowanie „Dydaktycznego słownika litewsko-polskiego”. W latach 2007–2009 „Użycie języków a tożsamość narodowa w miastach litewskich” („Miasta i języki”). W latach 2010–2012 „Socjolingwistyczna mapa Litwy: miasta i miasteczka”.
Wielokrotnie nadzorowała Olimpiadę Języka Polskiego na Litwie[2][3]. W 2022 była autorką dyktanda[4]. Językoznawczyni bierze także udział w wielu programach popularyzujących wiedzę o poprawnym używaniu języka polskiego np. w audycji pt „Gramatyczne Poniedziałki” dla zw.lt[5]. Jest członkiem Stowarzyszenia Naukowców Polaków Litwy[6]. Wchodzi też w skład Społecznego Komitetu Opieki nad Starą Rossą[7].
Córka Elżbieta (1999).
W 2019 została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi[8].
Publikacje edytuj
- Słowa w różnych kontekstach, Warszawa 1998, s. 271–284
- Język polski na Kowieńszczyźnie. Historia, sytuacja socjolingwistyczna, cechy językowe, opracowanie tekstów gwarowych, Warszawa-Wilno: Elipsa, ISBN 83-7151-398-4 (współautorka z/pod redakcją Karaś H.)
- Kresowizmy pochodzenia białoruskiego w języku uczniów szkół polskich na Wileńszczyźnie – Poradnik Językowy, Nr. 9, Warszawa, 46–61, ISSN 0551-5343; 2000
- Świadomość i kompetencja językowa a warstwy leksykalne w idiolektach młodzieży polskiego pochodzenia na Wileńszczyźnie, Warszawa 2003[9].
- Oswajanie słów, Podręcznik do nauczania języka polskiego dla klasy 7, Kaunas: Šviesa, s. 184, ISBN 5-430-04445-8., 2007, (współautorka z Bielawska E.)
- Skrypt Kultura języka polskiego. Zmiany słownikowe w polszczyźnie mówionej na Litwie, Wilno 2013
- Language use and self-identification: The case of Lithuanian Poles. In: „Sociolinguistic Studies” vol. 9.2–3, 2015, s. 243–267
- Współczesny język polski. Swoistość języka polskiego na Litwie, Wilno 2019.
- Pod znakiem Orła i Pogoni: polsko-litewskie związki naukowe i kulturowe w dziejach Uniwersytetu Wileńskiego : zbiór studiów, 2021, Wilno, Vilnius University Press, (współautorka z Ireną Fedorowicz i Mirosławem Dawlewiczem)
- Translanguaging in Polish minority schools in Ukraine and Lithuania, „Zeitschrift für Slawistik” vol. 66, no. 2, 2021, s. 229–248 (współautorka z M. Zielinską)
- Język polski w krajobrazie językowym Wilna. „Acta Baltico-Slavica”, 46, 2022, Article 2867.
- Idiolekt Wojciecha Piotrowicza: słownictwo prozy autobiograficznej. „Slavistica Vilnensis”, 65(1) DOI: 10.15388/SlavViln.2020.65(1).38, s. 87–102, https://www.journals.vu.lt/slavistica-vilnensis/article/view/18471 (współautorka z Ireną Fedorowicz)
Bibliografia edytuj
- Polacy na Litwie 1918–2000, Słownik biograficzny; Autor: Mieczysław Jackiewicz, Warszawa 2003, wydanie II, str. 95–96
- Publikacje autorki na stronie WorldCat
Linki zewnętrzne edytuj
- Profil na Researchgate.net
- Profil na stronie Lubimyczytać.pl
- Profil na stronie Stowarzyszenia Naukowców Polaków Litwy
- Profil na stronie Centrum Polonistycznego Uniwersytetu Wileńskiego
- Profil na stronie Katedry Lingwistyki Kulturowej i Socjolingwistyki
- Profil na stronie Orcid.org
- Profil na stronie Poradnik Językowy
Przypisy edytuj
- ↑ Kinga Geben. filpol.flf.vu.lt. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
- ↑ XXXI olimpiada polonistyczna odbyła się online [online], kurierwilenski.lt, 23 marca 2020 [dostęp 2023-02-09] (pol.).
- ↑ „Wierzę, że nasz patriotyzm zostanie przekazany następnym pokoleniom”. W Pakienie uhonorowano zwycięzców 33. Olimpiady Języka Polskiego na Litwie [online], l24.lt, 13 maja 2022 [dostęp 2023-02-09] (pol.).
- ↑ Dyktando 2022. wilnoteka.lt. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
- ↑ Gramatyczne poniedziałki z zw.lt: tryb warunkowy. zw.lt, 2019-03-11. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
- ↑ Kinga Geben. snpl.lt. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
- ↑ Rossa. rossa.lt. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 114
- ↑ Świadomość i kompetencja językowa a warstwy leksykalne w idiolektach młodzieży polskiego pochodzenia na Wileńszczyźnie. lubimyczytac.pl. [dostęp 2023-02-09]. (pol.).