Klara Sarnowska
Klara Sarnowska (ur. 10 czerwca 1908 w Berlinie, zm. 22 stycznia 1997) – polska bibliotekarka związana z bydgoską Biblioteką Miejską.
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1908 |
|---|---|
| Data śmierci |
22 stycznia 1997 |
| Zawód, zajęcie |
bibliotekarka |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się 10 czerwca 1908 roku w Berlinie, w rodzinie emigrantów z Poznania[1]. Edukację rozpoczęła w Grünau koło Berlina, a po rodzinnej przeprowadzce po 1919 roku do Bydgoszczy kontynuowała naukę w lokalnych szkołach[1]. W 1926 roku zdała maturę w Żeńskim Katolickim Gimnazjum Humanistycznym miasta Bydgoszczy, po czym rozpoczęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego[1]. Po trzech latach przeniosła się na Wydział Humanistyczny, gdzie zaczęła studiować filologię francuską[1][2] z dodatkiem języka niemieckiego[1].
W latach 1937–1939 pracowała w wypożyczalni bydgoskiej Biblioteki Miejskiej[1], gdzie jej pracę szybko dostrzegł ówczesny dyrektor[2], dr Witold Bełza[3]. Jej pracę w placówce przerwał wybuch wojny[1]. Po przesłuchaniu przez Gestapo[3], w 1940 roku wznowiła pracę w bibliotece w roli pomocy bibliotekarskiej, pełniąc tę funkcję do 1945 roku[1]. W tym okresie ukryła szereg cennych druków polskich, ocalając je przed zniszczeniem[2]. Po wojnie ukryte publikacje zostały ponownie włączone do księgozbioru, przy porządkowaniu którego pracowała Sarnowska[2]. Rozwinęła swoją wiedzę na temat starodruków na kursach w Kórniku i Bibliotece Jagiellońskiej, a na początku lat 70. ukończyła roczny kurs Państwowego Ośrodka Kształcenia Korespondencyjnego Bibliotekarzy w Warszawie[1]. W latach 1953–1968 – aż do przejścia na emeryturę[2] – pracowała na stanowisku wicedyrektora Biblioteki Miejskiej[1].
W 1964 roku współtworzyła Czytelnię Regionalną[1]. Współorganizowała także Izbę Pamięci Adama Grzymały-Siedleckiego i jej pracownię teatrologiczną[1], po czym została pierwszym kustoszem Izby[4]. Opublikowała liczne artykuły w prasie branżowej, takiej jak „Bibliotekarz”, oraz w prasie lokalnej („Ilustrowany Kurier Polski”)[2]. Utworzyła pierwsze zestawienie bibliograficzne dotyczące Bydgoszczy, które ukazało się w 1959 roku w publikacji Bydgoszcz. Historia. Kultura. Życie gospodarcze[1]. Wraz z H. Dubowikiem była także współautorką publikacji zwartych[1]. Prowadziła kursy bibliotekarskie, została także konsultantką Państwowego Ośrodka Kształcenia Korespondencyjnego Bibliotekarzy w Warszawie[1].
Pełniła funkcję wiceprzewodniczącej w Zarządzie Okręgu Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, należała także do Zarządu w Sekcji Bibliofilskiej Kujawsko-Pomorskiego Towarzystwa Kulturalnego[1]. Otrzymała odznakę honorową „Bydgoszcz Zasłużonemu Obywatelowi” oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2].
Zmarła 22 stycznia 1997 roku[1][2]. Została pochowana na cmentarzu katolickim Trójcy Świętej w Bydgoszczy[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r Kazimierz Adamczyk, Drogi do zawodu wybranych bibliotekarzy bydgoskich, [w:] Bibliotekarz: uniwersalność i innowacyjność profesji, K. Domańska i inni, Bydgoszcz: Wydawnictwo Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, 2009, s. 225–226.
- ↑ a b c d e f g h Z. Mrozek, Sarnowska Klara (1908 – 1997) [online], cmentarze Bydgoszczy [dostęp 2021-06-11].
- ↑ a b Józef Podgóreczny, Witold Bełza – społecznik i bibliotekarz, „Bibliotekarz. Miesięcznik Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich”, 5, 1984, s. 152.
- ↑ Izba Pamięci Adama Grzymały-Siedleckiego [online], Archiwum Bydgoskiego Teatru [dostęp 2021-06-11].