Kleszczojad gładkodzioby
gatunek ptaka
Kleszczojad gładkodzioby[3] (Crotophaga ani) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kukułkowatych (Cuculidae), zamieszkujący Florydę, Amerykę Środkową i Południową. Nie jest zagrożony.
| Crotophaga ani[1] | |
| Linnaeus, 1758 | |
_GC.JPG)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
kleszczojad gładkodzioby |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
- Taksonomia
- Takson ten zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał Karol Linneusz w 10. edycji Systema Naturae opublikowanej w 1758 roku. Nadał on gatunkowi nazwę Crotophaga ani[4][5], która obowiązuje do tej pory[3][6]. Linneusz jako miejsce typowe wskazał Amerykę oraz (błędnie) Afrykę[5]. Później uściślono je do Jamajki[4]. Nie wyróżnia się podgatunków[6].
- Morfologia
- Długość ciała 30–36 cm, masa ciała 71–119 g[7]. Duży, czarny, silnie wysklepiony dziób. Ogon bardzo długi. Pióra czarne ze spiżowobrązowymi obrzeżeniami piór na głowie i szyi. Na barkówkach, małych pokrywach skrzydłowych i piórach na górnej części grzbietu opalizujące plamki w kształcie półksiężyca. Lotki i sterówki z połyskiem koloru purpurowego. Młode bardziej brązowe, głównie na skrzydłach i ogonie.
- Zasięg, środowisko
- Gęste zarośla w pobliżu pól lub mokradeł. Występuje od południowej Florydy przez Amerykę Środkową po północną Argentynę i północny Urugwaj[4][6]. Introdukowany na Galapagos w latach 60. XX wieku[8].
- Rozród
- Gniazdo jest budowane wspólnie przez 1–3 pary; wysiadują, często jednocześnie, wszystkie samice. Młode są karmione przez wszystkie ptaki.
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje kleszczojada gładkodziobego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. W 2019 roku organizacja Partners in Flight szacowała liczebność światowej populacji na około 20 milionów dorosłych osobników. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za stabilny[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Crotophaga ani, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Crotophaga ani, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Crotophaginae Swainson, 1837 - kleszczojady (wersja: 2019-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-07-29].
- ↑ a b c Smooth-billed Ani (Crotophaga ani). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (ang.).
- ↑ a b K. Linneusz, Systema naturae per regna tria naturae :secundum classes, ordines, genera, species, cum characteribus, differentiis, synonymis, locis, wyd. 10, t. 1, 1758, s. 105 (łac.).
- ↑ a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Turacos, bustards, cuckoos, mesites, sandgrouse. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-07-28]. (ang.).
- ↑ Smooth-billed Ani. Identification. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-07-29]. (ang.).
- ↑ Cooke, S.C., Anchundia, D., Caton, E. et al. Endemic species predation by the introduced smooth-billed ani in Galápagos. „Biological Invasions”. 22, s. 2113–2120, 2020. DOI: 10.1007/s10530-020-02251-3. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).