Knut Tore Apeland

Knut Tore Apeland
Data i miejsce urodzenia	11 grudnia 1968 ; Haukeli
Klub	Rein Idrettslag
Wzrost	174 cm
Debiut w PŚ	14.03 1986, Oslo ; (25. miejsce - Gundersen)
Pierwsze punkty w PŚ	17.12 1988, Saalfelden ; (14. miejsce - Gundersen)
Pierwsze podium w PŚ	29.12 1988, Oberwiesenthal (1. miejsce - Gundersen)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Norwegia
	Igrzyska olimpijskie
	Mistrzostwa świata
	Puchar Świata
Kryształowa kula ;	1995/1996
3. miejsce ;	1989/1990
3. miejsce ;	1994/1995

Knut Tore Apeland (ur. 11 grudnia 1968 r. w Haukeli) – norweski narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, a także zdobywca Pucharu Świata.

Kariera edytuj

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Knut Tore Apeland pojawił się 14 marca 1986 roku, kiedy zajął 25. miejsce w zawodach Pucharu Świata rozgrywanych metodą Gundersena. Był to jego jedyny start pucharowy w sezonie 1985/1986 i wobec braku zdobytych punktów (w sezonach 1993/1994-2001/2002 obowiązywała inna punktacja Pucharu Świata) nie został uwzględniony w klasyfikacji generalnej.

Przełom w karierze Apelanda przyszedł w sezonie 1988/1989. Już w pierwszym starcie - 17 grudnia 1988 roku w Saalfelden am Steinernen Meer zdobył swoje pierwsze pucharowe punkty, zajmując 14. miejsce w Gundersenie. W drugim starcie sezonu, 29 grudnia 1988 roku w Oberwiesenthal, nie tylko po raz pierwszy stanął na podium, ale od razu zwyciężył, wygrywając konkurs metodą Gundersena. W sześciu kolejnych startach pucharowych plasował się w czołowej dziesiątce, na podium stając jeszcze 3 marca 1989 roku w Oslo, gdzie zajął trzecią pozycję. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć piąte miejsce. W lutym 1989 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Lahti zajmując indywidualnie 24. miejsce. W sztafecie nie wystąpił. Jeszcze lepiej prezentował się w sezonie 1989/1990, który ukończył na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej. Lepsi od niego okazali się tylko Austriak Klaus Sulzenbacher oraz reprezentant ZSRR Allar Levandi. Knut trzykrotnie stawał na podium konkursów tego sezonu, odnosząc jedno zwycięstwo - 2 marca 1990 roku w Lahti był najlepszy w Gundersenie.

Słabsza forma w sezonie 1990/1991 spowodowała, że nie wziął udziału w mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 1991 roku. W rywalizacji pucharowej nie odniósł większych sukcesów. Ani razu nie stanął na podium, choć pięciokrotnie zajmował miejsce w czołowej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie ósme miejsce. Na podium zawodów Pucharu Świata Norweg powrócił już w sezonie 1991/1992. Dwukrotnie zajął wtedy trzecie miejsce: 21 grudnia 1991 roku w Courchevel oraz 28 lutego 1992 roku w Lahti. W klasyfikacji generalnej dało mu to tym razem szóstą pozycję. W lutym 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville. W konkursie drużynowym Norwegowie w składzie: Knut Tore Apeland, Fred Børre Lundberg i Trond Einar Elden po skokach zajmowali dopiero szóste miejsce, co przełożyło się na stratę ponad 6 minut do prowadzących Japończyków. Na trasie biegu Norwegowie byli jednak najlepsi, dzięki czemu awansowali aż na drugie miejsce, na mecie tracąc do reprezentantów Japonii niecałe półtorej minuty. W konkursie indywidualnym Apeland zajmował po skokach dopiero 35. miejsce. Na trasie biegu, do którego przystąpił ze stratą ponad 4 minut zdołał jednak awansować. Na mecie stawił się na dziesiątej pozycji, tracąc do zwycięzcy Fabrice'a Guya z Francji blisko 3 minuty.

Także sezon 1992/1993 ukończył na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej. Tym razem dokonał tego nie stając w żadnym z konkursów na podium. Czterokrotnie plasował się w czołówce zawodów, zajmując między innymi dwukrotnie piąte miejsce. Mistrzostwa świata w Falun, które odbyły się w lutym 1993 roku były jedną z najbardziej udanych imprez w jego karierze. Osiągnął tam jeden ze swoich największych indywidualnych sukcesów zdobywając w konkursie metodą Gundersena srebrny medal, przegrywając tylko z Japończykiem Kenjim Ogiwarą i bezpośrednio wyprzedzając swego rodaka Tronda Einara Eldena. Ponadto wspólnie z Eldenem i Lundbergiem zdobył srebrny medal w sztafecie. We wszystkich swoich startach w sezonie 1993/1994 Pucharu Świata Apeland zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Dzięki temu zajął piąte miejsce w klasyfikacji generalnej. Wziął także udział w igrzyskach olimpijskich w Lillehammer, gdzie indywidualnie był jedenasty. W rywalizacji drużynowej wspólnie z Bjarte Engenem Vikiem i Lundbergiem wywalczył srebrny medal. Na drugiej pozycji Norwegowie znaleźli się już po skokach, jednak do prowadzących Japończyków tracili ponad 5 minut. W biegu odrobili tylko 18 sekund i tyle samo zyskali nad trzecimi na mecie Szwajcarami.

Sezon 1994/1995 rozpoczął od zwycięstwa 29 listopada 1994 roku w Steamboat Springs. W dalszej części sezonu czterokrotnie stawał na podium w tym jeszcze raz zwyciężył - 28 stycznia 1995 roku w Vuokatti. Tylko raz nie zmieścił się w pierwszej dziesiątce zawodów (10 grudnia 1994 roku w Štrbskim Plesie) dzięki czemu zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Ogiwarą i Vikiem. Na mistrzostwach świata w Thunder Bay w 1995 roku wraz z Halldorem Skardem, Bjarte Engenem Vikiem i Knutem Tore Apelandem wywalczył srebrny medal w sztafecie. Po raz kolejny Norwegowie musieli uznać wyższość Japończyków. Indywidualnie był szósty, tracąc do podium około 25 sekund. Szczyt formy Knut osiągnął jednak w sezonie 1995/1996. W trzynastu zawodach aż dziesięciokrotnie stawał na podium, odnosząc trzy zwycięstwa: 16 grudnia 1995 roku w Sankt Moritz oraz 4 lutego Seefeld i 23 lutego 1996 roku w Trondheim. Ponadto był czterokrotnie drugi i trzy razy trzeci. W klasyfikacji generalnej wyraźnie wyprzedził Ogiwarę i Fina Jariego Mantilę.

Po zakończeniu sezonu 1995/96 Apeland na podium zawodów Pucharu Świata znalazł się już tylko raz - 26 stycznia 1999 roku w Val di Fiemme zajął trzecie miejsce w Gundersenie. W czołowej dziesiątce klasyfikacji generalnej PŚ uplasował się tylko w sezonie 1996/1997, który ukończył właśnie na dziesiątym miejscu. Ostatni sukces osiągnął podczas mistrzostw świata w Trondheim w 1997 roku, gdzie razem z Skardem, Vikiem i Lundbergiem sięgnął po złoty medal w rywalizacji drużynowej. Norwegowie wyprzedzili drugich na mecie Finów o około 45 sekund, a trzecich Austriaków o ponad minutę. Indywidualnie był trzeci po skokach, jednak na trasie biegu minęło go czterech rywali i na mecie był siódmy. Norweg nie wystąpił na igrzyskach w Nagano w 1998 roku, ale znalazł się w kadrze Norwegii na rozgrywane rok później mistrzostwa świata w Ramsau. Wystąpił tam tylko w konkursie metodą Gundersena, który ukończył na 16. pozycji. Ostatni oficjalny występ Apeland zanotował 17 marca 2000 roku w Santa Caterina, gdzie był osiemnasty w Gundersenie. W 2000 roku zakończył karierę.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
10.	12 lutego	1992	Albertville	Gundersen K-90/15 km	44:28,1	+2:55,8	Fabrice Guy
2.	24 lutego	1992	Albertville	Sztafeta K-90/3x10 km^[1]	1:23:36,6	+1:26,4	Japonia
11.	19 lutego	1994	Lillehammer	Gundersen K-90/15 km	39:07,9	+4:51,7	Fred Børre Lundberg
2.	24 lutego	1994	Lillehammer	Sztafeta K-90/3x10 km^[2]	1:22:51,8	+4:49,1	Japonia

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Strata	Zwycięzca
24.	18 lutego	1989	Lahti	Gundersen K-90/15 km	37:10,7	+5:03,3	Trond Einar Elden
2.	18 lutego	1993	Falun	Gundersen K-90/15 km	46:47,5	+1:34,5	Kenji Ogiwara
2.	19 lutego	1993	Falun	Sztafeta K-90/3x5 km^[3]	1:19:25,7	+3:46,3	Japonia
6.	22 lutego	1995	Thunder Bay	Gundersen K-90/15 km	41:16,9	+1:15,2	Fred Børre Lundberg
2.	10 marca	1995	Thunder Bay	Sztafeta K-90/4x5 km^[4]	56:20,2	+1:54,6	Japonia
7.	22 lutego	1997	Trondheim	Gundersen K-90/15 km	43:43,1	+2:03,4	Kenji Ogiwara
1.	23 lutego	1997	Trondheim	Sztafeta K-90/4x5 km^[4]	52:18,0	-	-
16.	20 lutego	1999	Ramsau	Gundersen K-90/15 km	37:04,8	+4:25,2	Bjarte Engen Vik

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Miejsca na podium chronologicznie edytuj

Nr	Data	Miejscowość	Konkurencja	Wynik zwycięzcy	Pozycja	Strata	Zwycięzca
1.	29 grudnia 1988	Oberwiesenthal	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
2.	3 marca 1989	Oslo	Gundersen K115/15 km	?	2.	+1:44.3 min	Trond Einar Elden
3.	10 lutego 1990	Leningrad	Gundersen K90/15 km	?	2.	?	Fred Børre Lundberg
4.	17 lutego 1990	Štrbské Pleso	Gundersen K90/15 km	?	3.	?	Klaus Sulzenbacher
5.	2 marca 1990	Lahti	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
6.	21 grudnia 1991	Courchevel	Gundersen K90/15 km	?	3.	+57.8 s	Fabrice Guy
7.	2 marca 1990	Lahti	Gundersen K90/15 km	?	3.	+59.7 s	Fabrice Guy
8.	4 grudnia 1993	Saalfelden am Steinernen Meer	Gundersen K90/15 km	?	3.	+2:20.4 min	Kenji Ogiwara
9.	15 grudnia 1993	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	2.	+58.7 s	Kenji Ogiwara
10.	8 stycznia 1994	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	3.	+2:44.1 min	Kenji Ogiwara
11.	29 listopada 1994	Steamboat Springs	Gundersen K114/15 km	?	1.	-	-
12.	10 stycznia 1995	Predazzo	Gundersen K120/15 km	42:03.5 min	3.	+1:27.5 min	Kenji Ogiwara
13.	28 stycznia 1995	Vuokatti	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
14.	18 lutego 1995	Bad Goisern	Gundersen K90/15 km	40:32.5 min	2.	+1:21.9 min	Kenji Ogiwara
15.	25 marca 1995	Sapporo	Gundersen K120/15 km	41:02.8 min	2.	+18.3 s	Kenji Ogiwara
16.	16 grudnia 1995	Sankt Moritz	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
17.	19 grudnia 1995	Predazzo	Gundersen K120/15 km	35:27.8 min	2.	+8.5 s	Jari Mantila
18.	6 stycznia 1996	Schonach	Gundersen K90/15 km	?	3.	+1:22.6 min	Fred Børre Lundberg
19.	13 stycznia 1996	Štrbské Pleso	Gundersen K15/15 km	?	3.	+54.8 s	Jari Mantila
20.	20 stycznia 1996	Liberec	Gundersen K120/15 km	?	3.	+26.7 s	Sylvain Guillaume
21.	4 lutego 1996	Seefeld	Gundersen K90/15 km	?	1.	-	-
22.	10 lutego 1996	Chaux-Neuve	Gundersen K90/15 km	?	2.	+52.0 s	Kenji Ogiwara
23.	23 lutego 1996	Trondheim	Gundersen K120/15 km	?	1.	-	-
24.	2 marca 1996	Lahti	Gundersen K116/15 km	42:06.2 min	2.	+2:59.1 min	Bjarte Engen Vik
25.	16 marca 1996	Oslo	Gundersen K115/15 km	42:47.0 min	2.	+3:05.9 min	Bjarte Engen Vik
26.	26 stycznia 1999	Val di Fiemme	Gundersen K120/15 km	?	3.	+1:12.6 min	Bjarte Engen Vik