Kościół św. Ducha w Sokołowie Małopolskim

Kościół świętego Ducharzymskokatolicki kościół filialny należący do parafii św. Jana Chrzciciela w Sokołowie Małopolskim.

Kościół świętego Ducha
kościół filialny
Ilustracja
widok od frontu
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sokołów Małopolski
ulica Lubelska 34, róg ul. św. Ducha

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jana Chrzciciela

Wezwanie

św. Ducha

Wspomnienie liturgiczne

Zesłanie Ducha Świętego

Położenie na mapie Sokołowa Małopolskiego
Mapa konturowa Sokołowa Małopolskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Ducha”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Ducha”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Ducha”
Położenie na mapie powiatu rzeszowskiego
Mapa konturowa powiatu rzeszowskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Ducha”
Położenie na mapie gminy Sokołów Małopolski
Mapa konturowa gminy Sokołów Małopolski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół świętego Ducha”
Ziemia50°13′56,7″N 22°07′16,5″E/50,232417 22,121250

Świątynia została wzniesiona w latach 1869-1894 i poświęcona w 1898 roku. Jest to budowla murowana, otynkowana, jednonawowa, posiadająca prezbiterium zamknięte trójbocznie, węższe od nawy i nakryta dachami dwuspadowymi, pokrytymi blachą. Przy prezbiterium, z lewej i prawej strony, są umieszczone zakrystia i składzik. Ściany wewnętrzne są podzielone pilastrami podtrzymującymi profilowany gzyms. Nawa, zakrystia i składzik są nakryte kapą czeską, natomiast prezbiterium jest nakryte sklepieniem kolebkowym z lunetami. Chór muzyczny jest podparty trzema arkadami. Fasada jest ozdobiona dwiema wieżami i zwieńczona w centralnej części schodkowym szczytem. Wieże posiadają trzy kondygnacje, akcentowane są w narożnikach pilastrami i rozczłonkowane gzymsami. Na każdej kondygnacji znajdują się otwory okienne o jednakowej wielkości, prostokątne, i zakończone półkolistym lub ostrym łukiem, posiadają proste opaski. Na osi głównej, w części centralnej, znajduje się otwór drzwiowy zwieńczony ostrym łukiem i umieszczony w profilowanym obramieniu. W nadprożu znajduje się schodkowy szczyt, a ponad nim trzy ostrołukowe wnęki i powyżej blenda w kształcie trójliścia. Drugi otwór wejściowy znajduje się na osi środkowej elewacji północnej[1].

Przypisy edytuj