Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim

Kościół pw. św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskimrzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Bytom Odrzański, w powiecie nowosolskim, w województwie lubuskim. Należy do dekanatu Kożuchów diecezji zielonogórsko-gorzowskiej. Mieści się przy ulicy św. Maksymiliana Kolbego.

Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim
363 z dnia 2 kwietnia 1963[1]
kościół parafialny
Ilustracja
wieża kościoła
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bytom Odrzański

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim

Wezwanie

św. Hieronima

Wspomnienie liturgiczne

30 września

Położenie na mapie Bytomia Odrzańskiego
Mapa konturowa Bytomia Odrzańskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie powiatu nowosolskiego
Mapa konturowa powiatu nowosolskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Położenie na mapie gminy Bytom Odrzański
Mapa konturowa gminy Bytom Odrzański, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim”
Ziemia51°43′47″N 15°49′36″E/51,729722 15,826667
Strona internetowa
Wnętrze kościoła
Organy zbudowane przez Hermanna Stillera

Historia

edytuj

Świątynia parafialna pod wezwaniem św. Stefana po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach z 1175 roku. Istniała tu wtedy osada targowa znajdująca się w pewnym oddaleniu od grodu. Z osady targowej rozwinęło się miasto Bytom Odrzański. Pierwotna romańska budowla została przebudowana w końcu XIV stulecia kiedy to została wzniesiona świątynia w stylu gotyckim.

W XV stuleciu od strony zachodniej została dobudowana wysoka wieża. W II połowie XV stulecia patronat nad kościołem objęli kanonicy regularni z Żagania na prośbę księcia Jana II żagańskiego. W 1503 roku dodano do wezwanie kościoła nowego patrona św. Hieronima. W 1522 roku podczas pożaru który strawił miasto, został zniszczony również dach kościoła. W latach 1524-1526 budynek parafialnego kościoła przejęli ewangelicy. W latach 1584-1586 świątynia była wielokrotnie przebudowywana w stylu późnego gotyku.

Wspólnota katolicka odzyskała swoją świątynię dopiero w 1590 roku. W latach 1609-1611 została podwyższona wieża świątyni. W 1653 roku kolejny raz świątynię przejęli protestanci. Kolejny pożar strawił miasto w 1694 roku. Wtedy to patronat nad kościołem objął ród Schönaich z Siedliska. To właśnie on ufundował podwójny barokowy hełm, zakrystię i barokowe wyposażenie wnętrza.

W 1746, po wybudowaniu nowego zboru ewangelickiego, katolicy odzyskali prawo do używania swojego kościoła. Wówczas doszło do rekonsekracji świątyni, a kościół zyskał na nowo wezwanie św. Hieronima. Trzy dzwony zostały zawieszone podczas remontu wieży w 1822 roku. W końcu XIX stulecia podwójny barokowy hełm został zamieniony na dach namiotowy. Ostatni remont został przeprowadzony pod koniec ubiegłego wieku.

Architektura

edytuj

Pierwotna skromna romańska świątynia istniała do końca XIV stulecia. Na jej miejscu Została wzniesiona ceglano-kamienna budowla w stylu gotyckim posiadająca tylko nawę i prezbiterium. W następnym etapie świątynia została rozbudowana o murowaną czworoboczną wieżę od strony zachodniej.

W narożniki wieży zostało wmurowanych pięć kamiennych krzyży w formie krzyża św. Antoniego, z rytami (włócznia, miecz, nóż i łopata). W czasach gdy kościół przejęli luteranie, rozbudowane zostało prezbiterium, została zbudowana zakrystia i wybudowane zostały dwie kaplice szlacheckich rodów von Braun i Schönaich.

Pomieszczenia są pokryte sklepieniami kolebkowymi i kolebkowo-krzyżowymi. W murze świątyni tkwią kule armatnie, pamiątka po ostrzale miasta przez Szwedów w czasie wojny trzydziestoletniej.

Wyposażenie

edytuj

Wyposażenie wnętrza pochodzi głównie z epoki baroku. Z epoki renesansu pochodzą kamienne płyty nagrobne, m.in. Jerzego Schönaicha z Siedliska[2].

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego. [dostęp 2013-02-22].
  2. Kościół św. Hieronima w Bytomiu Odrzańskim. Turystyka w powiecie nowosolskim. [dostęp 2013-02-22].

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kwiatek: Polska. Urokliwy świat małych miasteczek.. Warszawa: Sport i Turystyka – MUZA SA, 2002, s. 149. (pol.).