Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Markuszowie

Kościół świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Garbów archidiecezji lubelskiej.

Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny

A/540 z dnia 8.08.1956 i 29.12.1971
kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Markuszów
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Józefa
Wezwanie	św. Józefa
Historia Data rozpoczęcia budowy 1676 Data zakończenia budowy 1690 Data poświęcenia 1690 Aktualne przeznaczenie świątynia katolicka
Dane świątyni Styl barok lubelski Świątynia • materiał bud. • cegła Ołtarz • liczba ołtarzy 5 Liczba naw 1
Położenie na mapie gminy Markuszów Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie Polski Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
Położenie na mapie powiatu puławskiego Kościół św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny
51°22′23,5″N 22°15′27,6″E

Kościół został wzniesiony po zburzeniu dawnego, niewielkiego kościoła drewnianego pw. św. Małgorzaty wzmiankowanego już w 1440 roku.

Kościół zaczęto budować 12 czerwca 1676 roku, gdy ks. Józef Nieradzki „położył” kamień węgielny pod przyszły kościół parafialny i był administratorem jego budowy. Budowę kościoła zakończono w 1682 roku.

Fundatorami kościoła byli Jan i Andrzej Firlejowie. Częściowym fundatorem był też ks. Józef Nieradzki, który przed swoją śmiercią w 1678 roku, przeznaczył znaczną kwotę „na dokończenie budowy kościoła. Po śmierci ks. Nieradzkiego budowę kontynuował jego następca ks. Józef Zagórski. Konsekracji kościoła dokonał 15 października 1690 roku – ks. Biskup Stanisław Szembek. Kościół otrzymał potrójne wezwanie: św. Józefa, św. Michała Archanioła i św. Macieja Apostoła.

W dniu 23 września 1811 roku na skutek pożaru, kościół uległ częściowemu zniszczeniu. Spalił się gontowy dach na kościele, chór z organami, schody wejściowe „prowadzące” na chór oraz drewniana dzwonnica. Po tym zdarzeniu ówczesny dziedzic Markuszowa hr. W. Tarnowski – „(…) pozostałe szczątki murów starannie poprawił, cały gmach pokrył i tym sposobem przyprowadził kościół do pierwotnej dobroci, a następnie i porządku (…)”.

W 1830 roku położono nowy dach na kościele - kryty gontem, dwie wieże kryte były blachą. W 1855 roku proboszcz informował, że zły stan kościoła ulega ciągle stopniowemu pogorszeniu. Pisał, że „kopuły na kościele ledwo wiszą, lada dzień grożą zawaleniem”. W 1862 wykonano wówczas nowe pokrycie dachowe z dachówki ceramicznej oraz zrzucono barokowe kopuły na wieżach, a na ich miejsce nie zrealizowano nowych. W latach 1866-1867 podjęto kolejny remont i wówczas blacharz z Lublina zobowiązał się „pokryć blachą angielską obydwie wieże w kościele”.

Gruntownie kościół został wyremontowany w 1884 roku. W 1919 roku została dobudowana od strony południowej świątyni druga większa zakrystia. W 1972 roku została wymieniona drewniana konstrukcja dwóch wież, dach został pokryty nową blachą, a także została odnowiona elewacja zewnętrzna.

Jest to budowla jednonawowa wzniesiona w stylu barokowym. Przy prezbiterium znajdują się dwie zakrystie, przy elewacji frontowej są umieszczone dwie wieże, ołtarze są wykonane z drewna. Ołtarz główny reprezentuje styl barokowy i posiada rokokową dekorację. W ołtarzu są umieszczone obrazy: Matki Bożej Częstochowskiej (1920 rok), Trójcy Świętej, Świętej Rodziny (XVIII wiek) i Miłosierdzia Bożego (1981 rok). Dwa ołtarze boczne są umieszczone przy tęczy: po prawej stronie - miezczący obraz Komunii św. Stanisława Kostki, a po lewej stronie - mieszczący obraz św. Franciszka z Asyżu. W nawie po prawej stronie znajduje się kolejny ołtarz mieszczący obraz św. Antoniego, zaś po lewej stronie nawy jest umieszczony ołtarz z posągiem Chrystusa Ukrzyżowanego. Do wyposażenia świątyni należą także zabytkowe obrazy i tablice nagrobkowe.