Kościół św. Katarzyny w Brodnicy (diecezja toruńska)

Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy (brodnicka fara) − rzymskokatolicki kościół parafialny w Brodnicy, w województwie kujawsko-pomorskim. Należy do dekanatu Brodnica. Mieści się przy ulicy Farnej.

Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy
A/397 z dnia 24 października 1929[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Brodnica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Katarzyny

Wezwanie

św. Katarzyny

Położenie na mapie Brodnicy
Mapa konturowa Brodnicy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy”
Położenie na mapie powiatu brodnickiego
Mapa konturowa powiatu brodnickiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Świętej Katarzyny Aleksandryjskiej w Brodnicy”
Ziemia53°15′23″N 19°24′15″E/53,256389 19,404167

Historia, architektura i wyposażenie edytuj

Budowa kościoła rozpoczęła się w 1285 roku. Prezbiterium zostało ukończone około 1320 roku, korpus i zasklepienie zostało zbudowane w latach 1340-1370. Wieża, jedna z dwóch zaplanowanych, została wybudowana w 1370 roku, podwyższona około 1485 roku. W latach 1554-1598 świątynię posiadali luteranie. Fara ma 56 m długości i 27m szerokości. Posiada trzy nawy o układzie halowym. W nawie głównej i prezbiterium znajdują się sklepienia gwiaździste z rzeźbionymi zwornikami, w nawach bocznych umieszczone są sklepienia krzyżowe.

Najważniejsze zabytki kościoła farnego to: zespół rzeźb 12 apostołów z drugiej połowy XIV stulecia, Grupa Ukrzyżowania z XVI stulecia, kamienna chrzcielnica z XVII stulecia.

Organy piszczałkowe we farze edytuj

Organy piszczałkowe w brodnickiej farze powstały w 1875 roku w pracowni Wilhelma Sauera z Frankfurtu nad Odrą. Powstały jako instrument o 25 głosach, początkowo o trakturze mechanicznej i wiatrownicach mechaniczno-stożkowych. Przebudowane zostały przez Kazimierza Urbańskiego z Bydgoszczy w 1973 roku. Przebudowę wymusiła wówczas likwidacja drewnianego chóru, przez co instrument musiał zostać umieszczony w emporze wieży. Znajduje się w tym miejscu również po ostatnim gruntownym remoncie i przebudowie w latach 2009-2011. Obecnie organy w brodnickiej farze posiadają 26 głosów realnych, w tym również głosy językowe i ruchome elementy w prospekcie, co czyni je największym tego typu instrumentem w całym dekanacie brodnickim. Stół gry znajduje się na chórze muzycznym bezpośrednio pod wiatrownicami instrumentu.

Aktualna dyspozycja instrumentu:


Manuał I 1. Bourdon 16' 2. Principal 8' 3. Gemshorn 8' 4. Salicjonal 8' 5. Gedackt 8' 6. Hohflöte 8' 7. Oktave 4' 8. Dolce 4' 9. Rauschquinte 2 2/3 10. Cornett 3 fach 11. Mixtur 4 fach 12. Trompete 8' (j)

Manuał II 1. Geigen Principal 8' 2. Gedacktflöte 8' 3. Aeoline 8' 4. Vox Coelestis 8' 5. Fugara 4' 6. Waldflöte 2' 7. Zimbel 2 fach 8. Nachthorn 4'

Pedał 1. Violon 16' 2. Subbass 16' 3. Oktawbass 8' 4. Flötebass 8' 5. Choralbass 4' 6. Posaune 16' (j)

Przypisy edytuj

Wnętrze kościoła
 
Nawa główna
 
Ołtarz główny
 
Gwiaździste sklepienie nawy głównej
 
Belka tęczowa z XVI w.
 
 
 
 
 
 
widok ogólny