Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie
Kościół św. Marcina i Wincentego w Skórzewie – rzymskokatolicki kościół parafialny, zlokalizowany w centrum Skórzewa. Został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 130/Wlkp/A w dniu 15 maja 2003.
 130/Wlkp/A z dnia 15 maja 2003
| |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
 Widok od zachodu | |||||||||
| Państwo | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
11 listopada, 22 stycznia | ||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie gminy Dopiewo  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |||||||||
Położenie na mapie powiatu poznańskiego  | |||||||||
 52°23′30″N 16°47′28″E/52,391667 16,791111
| |||||||||
Historia i architektura edytuj
Parafia w Skórzewie liczy około 700 lat (erekcja parafii – 1306). Tereny te pierwotnie należały do kościoła św. Marcina w Poznaniu, a lokalna świątynia była drewniana (ufundowana w 1300). W XV wieku powstał kościół ceglany (wtedy też dodano drugiego patrona – św. Wincentego), w XVII wieku zastąpiony nowym – późnogotyckim, z fundacji rodziny Grotów, z czasem (w XIX wieku) popadłym w stan ruiny.
W latach 1927-1929 zbudowano obecny obiekt, a inicjatorem jego powstania był ks. Stanisław Kozierowski – jeden ze współzałożycieli UAM (wówczas Wszechnicy Piastowskiej). Projekt stworzył Marian Andrzejewski. W okresie okupacji niemieckiej kościół zamieniono na magazyn wojskowy. Po II wojnie światowej konsekracji dokonał bp Franciszek Jedwabski (22 września 1953). W 1976 namalowano polichromię. W styczniu 2007 huragan zerwał część dachu świątyni (uszkodzenia te następnie naprawiono).
Kościół wybudowany na planie krzyża, długi na 45 m, szeroki na 20 m. Charakterystyczna wieża, widoczna z wielu punktów Poznania i okolic, liczy 45 metrów wysokości. Ołtarz (1775) pochodzi z kościoła franciszkańskiego w Woźnikach. Jeden z dzwonów odlano w 1543. Wyryto na nim łaciński napis: O Rex Gloriae veni cum Pace. Świątynia charakteryzuje się dobrą akustyką – odbywały się tutaj m.in. koncerty w ramach Międzynarodowego Festiwalu Chórów Chłopięcych. Występował to też Chór Męski ''Arion''.
Osoby związane z kościołem edytuj
- Stanisław Kozierowski,
- o. Marian Żelazek (tutaj ochrzczony),
- Marian Dąbrowski Słap (młodszy), herbu Drogosław – archidiakon pszczewski, kanclerz bpa Łukasza II Górki, zmarły w 1550,
- Michał Sławiński, herbu Nałęcz, wikariusz generalny, zmarły w 1606,
Tablice pamiątkowe edytuj
Na elewacji zewnętrznej:
- ku czci Stanisława Kozierowskiego (1874–1949, tutejszego proboszcza w latach 1910–1929) w setną rocznicę objęcia parafii – 1 maja 2010,
- ku czci Józefa Molskiego (19.3.1896–19.8.1942), proboszcza skórzewskiego w latach 1929–1942, zamordowanego w obozie Dachau,
- o treści Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu R.P.1927 X.S.K.[1]
Cmentarz edytuj
Obok świątyni znajdują się pozostałości cmentarza przykościelnego z kilkoma starymi nagrobkami, m.in. proboszcza Edwarda Landsberga (15.11.1824–7.11.1894), małżeństwa Wierzbińskich, ks. A. Wróblewskiego (zm. 30.4.1838), czy ks. Józefa Cilskiego (w Skórzewie w latach 1838–1868, żeliwny krzyż).
Oprócz tego w Skórzewie znajduje się drugi cmentarz – przy ul. Kolejowej, z modernistyczną kaplicą przedpogrzebową pw. Chrystusa Króla i dużym grobowcem rodziny Freudenreichów.
Przypisy edytuj
- ↑ X.S.K. – Xiądz Stanisław Kozierowski.
Bibliografia edytuj
- Podmiejska parafia – dostęp 17.05.2011
- tablice informacyjne, pamiątkowe i napisy nagrobne in situ