Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu

Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
	1181/71 oraz 76/78 z dnia 9 marca 1971 oraz 1 marca 1978 roku
	kościół parafialny
	; Widok kościoła
Państwo	Polska
Województwo	opolskie
Miejscowość	Dobrodzień
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	św.Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
Wezwanie	św. Marii Magdaleny
Wspomnienie liturgiczne	22 lipca
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1851
Data zakończenia budowy	1854
Aktualne przeznaczenie	kościół parafialny
Dane świątyni
Styl	neoromański
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Organy; • liczba głosów; • liczba manuałów	; 29; 2+P
	Położenie na mapie Dobrodzienia Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
	Położenie na mapie Polski Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
	Położenie na mapie województwa opolskiego Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
	Położenie na mapie powiatu oleskiego Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
	Położenie na mapie gminy Dobrodzień Kościół św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu
	50°43′42,564″N 18°26′35,930″E/50,728490 18,443314
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół św. Marii Magdaleny – rzymskokatolicki kościół parafialny położony przy pl. Wolności 4 w Dobrodzieniu. Kościół należy do parafii św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu w dekanacie Dobrodzień diecezji opolskiej. 9 marca 1971 oraz 1 marca 1978 roku, pod numerem 1181/71 oraz 76/78 kościół został wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego.

Historia kościoła edytuj

Osobny artykuł: Parafia św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu.

Pierwsza wzmianka o kościele św. Marii Magdaleny w Dobrodzieniu pochodzi z 1311 roku. Była to wówczas budowla drewniana, która przetrwała do 1846 roku. W tym roku, w czasie pożaru miasta, spłonął również kościół parafialny. Parafianie wraz z proboszczem podjęli decyzję o budowie nowej świątyni. Obecny murowany, wybudowano w stylu neoromańskim w latach 1851–1854^[3]. Wewnątrz na uwagę zasługują barokowe rzeźby św. Apolonii, św. Barbary i św. Jana Chrzciciela. Na placu przykościelnym stoi figura św. Jana Nepomucena^[4].

Organy edytuj

6 października 1856 roku odebrano organy wykonane przez firmę Haasa z Głubczyc. Kolejnym instrumentem były organy o trakturze pneumatycznej liczące około 30 głosów. Zwieńczeniem działalności ówczesnego proboszcza, ks. Alfreda Waindoki, wybudowano nowe organy firmy Lothar Simon & Sohn, które kosztowały parafię około 250 000 marek. Projektantem szafy organowej oraz modernistycznego jednosekcyjnego prospektu był H.J. Reuschel z Bucholz. Wiatrownice są klapowo-zasuwowe. Stół gry wbudowany jest centralnie w cokół szafy organowej. Miechy amortyzujące pod każdą wiatrownicą^[5].

Dyspozycja organów:

Manuał I	Manuał II	Pedał
Hauptwerk	Schwellwerk
1. Trompete 8’	1. Oboe 8’	1. Trompete 8’
2. Mixtur 4 fach	2. Fagott 16’	2. Posaune 16’
3. Oktave 2’	3. Mixtur 4 fach	3. Choralbass 4’
4. Oktave 4’	4. Quinte 1⅓’	4. Gedacktbass 8’
5. Prinzipal 8’	5. Schwiegel 2’	5. Oktavbass 8’
6. Bordun 16’ *	6. Fugara 4’	6. Subbass 16’
7. Cornett 5 fach	7. Prinzipal 8’
8. Quinte 2⅔’	8. Sesquialter 2 fach
9. Blockflöte 4’	9. Traversflöte 4’
10. Rohrflöte 8’	10. Vox celeste 8’
11. Gambe 8’	11. Salicional 8’
	12. Holzgedackt 8’