Cerkiew św. Aleksego w Czułczycach
Cerkiew św. Aleksego w Czułczycach – początkowo cerkiew prawosławna, od 1945 kościół rzymskokatolicki św. Rocha.
![]() | |||||||||||
kościół parafialny | |||||||||||
![]() widok ogólny | |||||||||||
Państwo | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||
Miejscowość | |||||||||||
Wyznanie | |||||||||||
Kościół | |||||||||||
Parafia | |||||||||||
Wezwanie |
św. Rocha (obecnie) | ||||||||||
| |||||||||||
| |||||||||||
Położenie na mapie gminy Sawin ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego ![]() | |||||||||||
Położenie na mapie powiatu chełmskiego ![]() | |||||||||||
![]() |
Prawosławną cerkiew ufundował w 1905 kupiec Jan Kowalewski z Moskwy, z inspiracji Bractwa Przenajświętszej Bogurodzicy z Chełma[1]. Od 1918 cerkiew czasowo użytkowali katolicy. W latach 1919 - 1945 cerkiew była siedzibą nieetatowej filii parafii prawosławnej w Chełmie. Po wysiedleniu ludności prawosławnej w czasie wywózek Ukraińców do ZSRR, 2 sierpnia 1945 starostwo chełmskie oddało ją parafii rzymskokatolickiej i wtedy też nadano jej obecne wezwanie.
Budynek jest murowany, jednonawowy, na frontonie wieża, wyposażenie wnętrza częściowo przeniesione z dawnego kościoła parafialnego, ołtarz główny (z dawnego kościoła) rokokowy, prawdopodobnie dzieło Michała Filewicza z końca XVIII w. W ołtarzu tym są obrazy św. Rocha i Matki Boskiej Częstochowskiej. Ołtarze boczne: Serca Pana Jezusa i św. Józefa, wyk. po II wojnie światowej przez rzeźbiarza ludowego A. Sieka z Biłgoraja. Ambona rokokowa z końca XVIII w., chrzcielnica wczesnobarokowa. W zakrystii 2 zabytkowe monstrancje z XVIII w., na chórze muzycznym, 5-głosowe organy.
Przypisy
edytuj- ↑ Otczet o sostojanii i diejatelnosti nachodiaszczegosja pod Wysoczajszym Jego Impieratorskogo Wieliczestwa pokrowitielstwom Chołmskago Prawosławnago Swiato-Bogorodickago Bratstwa za 1904-1905 (dwadcat szestoj) bratskij god, "Chołmskaja cerkownaja żizn'", Czast' Officijalnaja, nr 2/1906, s.44.