Wikipedia

Kościół św. Trójcy w Mławie

rzymskokatolicki kościół parafialny

Kościół świętej Trójcy w Mławie – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu mławskiego wschodniego diecezji płockiej.

Kościół świętej Trójcy
A-138 z dnia 9.04.1962 r.
kościół parafialny
Ilustracja
Panorama kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Mława

Adres

Stary Rynek

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Stanisława BM

Wezwanie

św. Trójcy

Położenie na mapie Mławy
Mapa konturowa Mławy, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół świętej Trójcy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół świętej Trójcy”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół świętej Trójcy”
Położenie na mapie powiatu mławskiego
Mapa konturowa powiatu mławskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół świętej Trójcy”
Ziemia53°06′43,15″N 20°22′54,19″E/53,111986 20,381719
Multimedia w Wikimedia Commons
Wnętrze

Historia i architektura edytuj

Murowany kościół późnogotycki, wzniesiony na obecnym miejscu w 1477 roku. Po pożarze w 1692 roku odbudowany w 1717 roku. W latach 1882-1886 całkowicie przebudowany w stylu neobarokowym[1], w innych źródłach określanym jako toskański[2] lub staro-romański[3]. Aktualny kształt kościoła powstał stosunkowo niedawno (przed 100 laty). Na podstawie materiałów historycznych oraz oceny pozostałości murów i układu kościoła można przypuszczać, że kościół murowany został zbudowany w 1477 roku jako jednonawowa budowla z wysuniętym prezbiterium. Jedyne widoczne elementy, które odnieść można do tej pierwszej budowli, to ściana tęczowa między prezbiterium a nawą główną oraz fragment okna (obecnie witraż) w tylnej ścianie prezbiterium. Przebudowa dokonana w latach 1882-1886 całkowicie zmieniła obiekt: nawę główną obniżono, dobudowano do niej w przedłużeniu istniejących kaplic dwie nawy boczne, łączące się z nawą główną arkadami, powstałymi w ścianach nawy głównej po przedłużeniu do posadzki otworów okiennych. Nawy boczne są dłuższe od głównej o około 2 metry. Dobudowano też nowy fronton ujęty dwiema wysokimi wieżycami, zwieńczonymi cebulastymi hełmami. Od strony prezbiterium dobudowano zakrystię, a nad nią skarbiec. Kościół dzielił losy innych budowli miejskich, był kilkakrotnie spalony i odbudowywany, ale dopiero ostatnią przebudową pozbawiono go prawdziwych cech zabytku. Dobudowano wieże nie związane organicznie z resztą budynku, ale odpowiadające ówczesnym gustom architektonicznym, tzn. w stylu zbliżonym do budownictwa cerkiewnego[4].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Jerzy Z. Łoziński, Barbara Wolf-Łozińska (red.), [[Katalog Zabytków Sztuki w Polsce]] tom X, zeszyt 9, Mława i okolice, t. X, Warszawa: Polska Akademia Nauk Instytut Sztuki, 1985, s. 13, ISBN 83-221-0300-X.
  2. ↑ Leszek Zygner, Kościół Świętej Trójcy w Mławie - niemy świadek historii, [w:] Leszek Zygner, Maria Luberadzka-Cobas, Kościół Świętej Trójcy w Mławie 1713-2013, Mława 2013, s. 18.
  3. ↑ Jerzy Wierzbowski, Zabytki architektury powiatu mławskiego, [w:] Jerzy Antoniewicz (red.), Studia i materiały do dziejów Ziemi Zawkrzeńskiej tom I, Warszawa: Mazowiecki Ośrodek Badań naukowych, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971, s. 234.
  4. ↑ Historia Parafii. Parafia św. Stanisława BM w Mławie. [dostęp 2014-10-27]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_św._Trójcy_w_Mławie&oldid=72915061”