Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Drogomyślu
Kościół Matki Bożej Częstochowskiej w Drogomyślu – kościół parafialny w Drogomyślu, w gminie Strumień.
| kościół parafialny | |||||||||||||
 Kościół Matki Bożej Częstochowskiej | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Adres |
Plac Dobrego Pasterza | ||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| parafia |
Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej w Drogomyślu | ||||||||||||
| Wezwanie |
Matka Boża Częstochowska | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Strumień  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu cieszyńskiego  | |||||||||||||
 49°52′17″N 18°46′07″E/49,871389 18,768611
| |||||||||||||
Wybudowany w latach 1967–1969 jako pierwszy posoborowy kościół w Polsce.
Historia edytuj
W latach 50. XX wieku, z powodu budowy zbiornika w Goczałkowicach, do Drogomyśla przesiedlono ludność ze wsi Zarzecze oraz Gołysz. Wzrost liczby mieszkańców spowodował potrzebę utworzenia parafii i budowy kościoła[1]. Parafię utworzono w 1958 roku[2], parafia uzyskała pozwolenie władz na budowę świątyni będącej kopią kościoła w Zarzeczu. Pozwolenie jednak cofnięto, a do budowy kościoła przystąpiono dopiero pod koniec lat 60. XX wieku[1].
Projekt wykonał w 1965 roku architekt Stanisław Kwaśniewicz. Prace budowlane trwały w latach 1967–1969[1]. Konsekracja świątyni miała miejsce 11 maja 1969 roku[2].
Kościół w Drogomyślu jest pierwszym posoborowym kościołem w Polsce, jego forma i układ przestrzenny stały się inspiracją dla wielu innych świątyń w kraju[1].
Architektura i wyposażenie edytuj
Kościół wybudowany został na planie prostokąta o wymiarach 33 × 28 m[3]. Wysokie dachy o trójkątnych połaciach, formowane na kształt namiotu nawiązują do górskiego krajobrazu[1].
Wnętrze zdobią witraże wykonane przez firmę „Ryniewicz” z Krakowa według projektu Jerzego Skąpskiego oraz Marii Roga-Skąpskiej. Największy witraż ma wymiary 10 × 15 m. Wyposażenie rzeźbiarskie (ołtarze, ambonę, tabernakulum) wykonali artyści plastycy Teresa Michałowska-Rauszer i Jerzy Egon Kwiatkowski[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Anna Syska, Spodek w Zenicie: przewodnik po architekturze lat 1945–1989 w województwie śląskim, Wydanie I, Warszawa 2020, s. 75, ISBN 978-83-956466-1-4, OCLC 1268274608 [dostęp 2023-04-03].
- ↑ a b Informator diecezji bielsko-żywieckiej 2012, Kuria Diecezjalna Bielsko-Żywiecka, 2012, s. 300, ISBN 978-83-934726-1-1.
- ↑ a b Świątynia [online], www.drogomysl.katolik.bielsko.pl [dostęp 2023-04-03].