Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej w Krakowie (ul. Korzeniaka)

Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego w Krakowie – kościół rzymskokatolicki mieszczący się w Krakowie przy ul. Korzeniaka 16 w Dzielnicy VII Zwierzyniec na obszarze dawnej podkrakowskiej wsi Olszanica. Jest świątynią parafialną Parafii Matki Bożej Częstochowskiej. Posługę pełnią ojcowie zakonni kapucynów.

Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej

kocioł konwentualny kapucynów, kościół parafialny
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Miejscowość	Kraków
Adres	ul. Korzeniaka 16
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Parafia	Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Krakowie
Wezwanie	Matki Bożej Częstochowskiej
Historia Data rozpoczęcia budowy 1922 Data zakończenia budowy 1924 Data poświęcenia 1924
Dane świątyni Świątynia • materiał bud. • cegła
Położenie na mapie Krakowa Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej
Położenie na mapie Polski Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej
Położenie na mapie województwa małopolskiego Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej
50°04′19,08″N 19°50′00,95″E

Historia

Kościół wybudowano w latach 1922-1924 w stylu neobarokowym. W 1924 r. miała miejsce jego konsekracja. Znacznej rozbudowy budynku dokonano w 2012 r.

Organy

Pierwszym instrumentem w rzeczonej świątyni był 4-głosowy pozytyw zbudowany w 1849 r. przez Johanna Strossa z Preszowa dla klasztoru klarysek w Starym Sączu, gdzie funkcjonował na chórze zakonnym. Według umowy dyspozycja instrumentu prezentowała się jak w tabeli 1.

Tabela 1. Dyspozycja niezachowanego pozytywu J. Strossa z 1849 r.

Manuał

1. Flauto major 8 Fuß

2. Spiel Flöt 8 Fuß

3. Prinzipal 4 Fuß

4. Flauto amabilis 4 Fuß

W 1928 r. instrument został sprzedany do kościoła w Olszanicy, gdzie jego stan ulegał pogorszeniu; po kilku latach był już zniszczony i rozstrojony. W związku z powyższym w 1940 r. przywieziono do świątyni fisharmonię z klasztoru kapucyńskiego przy ul. Loretańskiej w Krakowie. Była ona instrumentem tymczasowym w czasie, gdy pozytyw pozostawał nieczynny. Uruchomiono go dopiero w 1957 r. Wiadomo, że stał na drewnianym chórze muzycznym i nie był wyposażony w dmuchawę elektryczną. W latach 1965-1967 powstał obecny murowany chór muzyczny, na którym nie zainstalowano już starego pozytywu.

Nowe organy zostały zamówione w 1974 roku. Ich budowę podjęła firma Ryszarda Plenikowskiego i Józefa Adamczyka z Kartuz. Ze względów finansowych odrzucono ofertę firmy Józefa Buły z pobliskiej dzielnicy Mydlniki. W 1975 r. jeden z zakonników zakupił w Niemczech Zachodnich silnik elektryczny oraz mieszki, które miały być trwalsze od tych produkowanych w Polsce. Montaż organów rozpoczął się w połowie 1977 roku. Niedługo później, 7 sierpnia tegoż roku, miało miejsce uroczyste pobłogosławienie nowego instrumentu przez ówczesnego prowincjała o. Gracjana Majkę. Koncert inauguracyjny wykonał Mieczysław Tuleja.

Organy były naprawiane w latach: 1995 (firma Andrzeja Buły z Mydlnik), 2014 (Krzysztof Ostrowski ze Stalowej Woli i Albert Kunz z Krakowa) oraz 2016 (firma Adama Olejnika z Głogusza). W 2018 r. zainstalowano nową dmuchawę elektryczną.

Szafa organowa mieści się w bocznej części chóru muzycznego. Instrument jest wyposażony w wiatrownice stożkowe. W prospekcie stoją piszczałki głosu Pryncypał 8' z sekcji I manuału. Pozostałe głosy stoją na wiatrownicach rozmieszczonych prostopadle względem prospektu. Powietrze do dwóch miechów pływakowych jest dostarczane przez dmuchawę elektryczną lub nożną dźwignię do kalikowania.

Tabela 2. Dyspozycja obecnych organów firmy R. Plenikowskiego i J. Adamczyka z 1977 r.

Manuał I, C-a3	Manuał II, C-a3	Pedał, C-f1
1. Pryncypał 8’	5. Kryty 8’	10. Subbas 16’
2. Flet pusty 8’	6. Salicet 8’	11. Cello 8’
3. Oktawa 4’	7. Flet 4’
4. Mikstura 3 rz	8. Kwinta 2 2/3’
	9. Superoktawa 2’

Połączenia: II-I 8', II-I 16', II-I 4', I 4', II 4', I-P, II-P;

Urządzenie dodatkowe: Tremolo II M;

Stałe kombinacje: Piano, Forte;

Dźwignia nożna: Crescendo.

Linki zewnętrzne

Witryna parafii