Wikipedia

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie

Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie – budowla klasycystyczna we wsi Glisno, w powiecie sulęcińskim, w województwie lubuskim, będąca kościołem filialnym parafii w Trzemiesznie Lubuskim.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie
KOK-I-541/63 z dnia 30.05.1963 oraz 61 z 28.10.1976
kościół filialny
Ilustracja
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie
Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Miejscowość

Glisno

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia Matki Bożej Królowej Polski w Trzemesznie Lubuskim

Wezwanie

Najświętszego serca Pana Jezusa

Położenie na mapie gminy Lubniewice
Mapa konturowa gminy Lubniewice, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie”
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego
Mapa konturowa powiatu sulęcińskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gliśnie”
Ziemia52°28′34,73″N 15°14′25,33″E/52,476314 15,240369
Multimedia w Wikimedia Commons

Historia edytuj

Został wzniesiony w 1837 jako kościół ewangelicki według projektu Karla Friedricha Schinkla (darczyńca Izrael Mojżesz Enoch)[1][2] na miejscu wcześniejszego kościoła szachulcowego z 1677[3]. Po II wojnie światowej został przejęty przez Kościół katolicki i 25 maja 1946 poświęcony na potrzeby jego kultu[4]. W 2001 odbył się remont dzwonnicy, a w latach 2006-2007 całego kościoła[4].

Architektura edytuj

Klasycystyczna budowla murowana, wzniesiona na planie prostokąta, nakryta dwuspadowym dachem z przylegającą od zachodu wysoką czworobocznbą wieżą z zegarem, zwieńczoną niskim hełmem namiotowym. Wnętrze salowe z drewnianym stropem, okolone emporami bocznymi i emporą organową z prospektem organowym[3] Pierwotnie wyposażony był w ambonę ołtarzową[3].

Piśmiennictwo edytuj

  • Krzysztof Garbacz, Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. Tom III Powiaty: gorzowski - słubicki - sulęciński - międzyrzecki - strzelecko-drezdenecki, Agencja Wydawnicza PDN, Zielona Góra 2013 ISBN 978-83-934885-7-5 s. 190.
  • Bogdan Kucharski, Piotr Maluśkiewicz, Ziemia Lubuska. Przewodnik, Muza SA, Warszawa 1996 ISBN 83-70-79-591-9 s. 289.

Przypisy edytuj

  1. ↑ Entdecken - Erforschen – Bewahren Beiträge zur Kunstgeschichte und Denkmalpflege: Festgabe für Sibylle Badstübner-Gröger zum 12. Oktober 2015 S. 181 (po niemiecku)
  2. ↑ Agnieszka Gontaszewska, W poszukiwaniu najstarszej kopalni węgla brunatnego na Ziemi Lubuskiej, „Przegląd Geologiczny”, 65, 2017, s. 551.
  3. ↑ a b c Krzysztof Garbacz, Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego. Tom III Powiaty: gorzowski - słubicki - sulęciński - międzyrzecki - strzelecko-drezdenecki, Agencja Wydawnicza PDN, Zielona Góra 2013 ISBN 978-83-934885-7-5 s. 190.
  4. ↑ a b Informacja z witryny www.glisno.pl (dostęp: 30 sierpnia 2014).. [dostęp 2014-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 sierpnia 2014)].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kościół_Najświętszego_Serca_Pana_Jezusa_w_Gliśnie&oldid=69701304”