Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim – rzymskokatolicki kościół parafialny w mieście Solec Kujawski. Mieści się przy ulicy Bydgoskiej.
 A/1614/1-2 z dnia 30 maja 2012[1]
| |||||||||||||
| kościół parafialny | |||||||||||||
 Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Solcu Kujawskim | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie |
Najświętszego Serca Pana Jezusa | ||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Solca Kujawskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie powiatu bydgoskiego  | |||||||||||||
Położenie na mapie gminy Solec Kujawski  | |||||||||||||
 53°04′58″N 18°13′27″E/53,082778 18,224167
| |||||||||||||
Historia edytuj
Świątynia została zbudowana w latach 1845-1847 jako kościół ewangelicki. Budowę wspierał król pruski Fryderyk Wilhelm IV Pruski oraz Zakład Impregnacji firmy Ruttgers z Berlina. Budowla została powiększona w 1894, m.in. o wieżę o wysokości 37 metrów. Trzy mieszczące się na wieży dzwony poświęcono i zamontowano w 1929.
W okresie II Rzeczypospolitej kościół był we władaniu parafii liczącej 1000 wiernych i należącej do superintendentury Bydgoszcz Ewangelickiego Kościoła Unijnego[2].
Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej 17 lutego 1945, świątynia została przekazana katolickiej parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Ołtarz główny i wnętrze zostało przebudowane. 28 października 1945 świątynia została poświęcona, jako filialna parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika. Od 10 października 1966 jest samodzielną świątynią parafialną.
Architektura edytuj
Jest to świątynia murowana, z czerwonej cegły, wewnątrz ściany są otynkowane. Wybudowana na planie krzyża, z wydzielonym, niewielkim prezbiterium, po którego obu stronach mieszczą się dobudówki i z wieżą z przodu. Okna są półkoliście zamknięte w obramowaniach z uskokami, w nawie poprzecznej w dwóch stronach. Szczyty są w kształcie trójkąta, dachy posiadają dwa spady, są pokryte dachówką. Gzymsy rozdzielają trzy kondygnacje wieży. Dach w kształcie namiotu przechodzi w ośmiokątną iglicę, jest nakryty łupkiem. Posiada bardzo piękne witraże.
Bibliografia edytuj
- Wirtualny spacer po Solcu Kujawskim. soleckujawski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-28)].
Przypisy edytuj
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2015-10-03].
- ↑ Stefan Grelewski, Wyznania protestanckie i sekty religijne w Polsce współczesnej, Lublin 1937, s. 328.