Kościół Nawrócenia św. Pawła Apostoła w Uściu Solnym

Kościół Nawrócenia Świętego Pawła Apostołarzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w miejscowości Uście Solne w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, w gminie Szczurowa

Kościół
Nawrócenia św. Pawła Apostoła
295 z dnia 31.08.1971[1]
kościół parafialny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Miejscowość

Uście Solne

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Świętych Apostołów Piotra i Pawła

Wezwanie

Nawrócenia św. Pawła Apostoła

Wspomnienie liturgiczne

25 stycznia

Położenie na mapie gminy Szczurowa
Mapa konturowa gminy Szczurowa, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Położenie na mapie powiatu brzeskiego
Mapa konturowa powiatu brzeskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „KościółNawrócenia św. Pawła Apostoła”
Ziemia50°07′10,3″N 20°30′47,5″E/50,119528 20,513194

Historia edytuj

Obecna budowla została wzniesiona w latach 1833-1839 i konsekrowana została przez biskupa tarnowskiego, Józefa Wojtarowicza w 1842 roku. Podczas pierwszej wojny światowej, w 1914 roku uległy zniszczeniu wieża oraz wieżyczka na sygnaturkę. W 1915 roku świątynia została prowizorycznie odbudowana, a przy odbudowie pracował wówczas czynny cieśla Paweł Wieczorek. W latach 1924-1926 świątynia została przebudowana i rozbudowana według projektu architekta Zdzisława Mączeńskiego. Powstały wówczas kaplice boczne, wieża została odbudowana i została przekształcona fasada. W latach 1962-1963 zostały podwyższone dachy świątyni i odbudowana została wieżyczkę na sygnaturkę według projektu architekta Antoniego Mazura.

Architektura edytuj

Oryginalnie świątynia nosiła cechy stylu klasycystycznego, nawiązującego do tzw. stylu "józefińskiego", po przebudowie uzyskała częściowo cechy stylu neobarokowego. Jest to budowla murowana z cegły i otynkowana. Kościół jest jednonawowy, posiada prezbiterium zamknięte półkoliście, po bokach którego są umieszczone dobudówki zakrystyjne. Przy nawie od strony południowej i północnej znajdują się kwadratowe kaplice, nakryte kopułami z latarniami, natomiast od strony zachodniej jest umieszczona wtopiona w korpus neobarokowa wieża z latarnią. Elewacja frontowa jest rozczłonkowana pilastrami podtrzymującymi gzyms i belkowanie. W niszach z lewej i prawej strony wejścia znajdują się figury świętych Piotra i Pawła. Budowla nakryta jest dachami dwuspadowymi, nad nawą znajduje się wieżyczką na sygnaturkę z latarnią o cechach barokowych. Wnętrze nakrywają sklepienia żaglaste oparte na gurtach. Polichromia o charakterze figuralnym i ornamentalnym została wykonana w 1966 roku przez Wacława Taranczewskiego[2].

Galeria edytuj

 
Wnętrze kościoła

Przypisy edytuj

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2017-12-28].
  2. Uście Solne, kościół Nawrócenia św. Pawła. Zabytkowe kościoły diecezji tarnowskiej. [dostęp 2017-12-28]. (pol.).