Kościół Przemienienia Pańskiego w Łodzi

kościół w Łodzi

Kościół Przemienienia Pańskiego w Łodzi (potocznie nazywany Białym kościołem) – kościół położony w dzielnicy Górna przy ul. Rzgowskiej 88 – u zbiegu z ulicą Władysława Broniewskiego. Jest miejscem spotkań i modlitw rzymskokatolickiej parafii pw. Przemienienia Pańskiego.

Kościół Przemienienia Pańskiego w Łodzi
A/337 z dnia 29 grudnia 2016 r.
kościół parafialny
Ilustracja
Widok na kościół ze skrzyżowania ulic Rzgowskiej i Broniewskiego (marzec 2024)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Łódź

Adres

ul. Rzgowska 88

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Przemienienia Pańskiego w Łodzi

Wezwanie

Przemienienia Pańskiego

Położenie na mapie Łodzi
Mapa konturowa Łodzi, na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Przemienienia Pańskiego”
Ziemia51°43′48,96″N 19°28′32,18″E/51,730267 19,475606
Wieża kościoła widoczna z południowego wschodu w perspektywie ul. Rzgowskiej (czerwiec 2007)

Historia edytuj

Kościół powstawał w kilku etapach. W czerwcu 1905 roku wzniesiono niewielką kaplicę jako filię chojeńskiej parafii św. Wojciecha[1]. W latach 1923–1925 dobudowano do niej korpus nawowy[2].

4 stycznia 1925 roku kościół poświęcił bp Wincenty Tymieniecki[1]. W latach 1935–1940 dokonano gruntownej rozbudowy według projektu architekta Wiesława Lisowskiego, ukończono budowę wieży i otynkowano kościół[2]. W latach niemieckiej okupacji świątynia była czynna jako jedna z nielicznych w Łodzi[3].

Po wojnie, w latach 50., przeprowadzono trzecią przebudowę kościoła, która objęła likwidację wąskich lizen poprzez połączenie ich w grubsze pilastry, budowę wysokiej wieży, powiększenie okien, montaż rozety nad głównym wejściem oraz wykonanie nad bocznymi portalami płaskorzeźb przedstawiających chrzest Polski w 966 roku i śluby lwowskie króla Jana Kazimierza w 1656 roku. Ponadto w 1953 roku namalowano wewnątrz na sklepieniu wzdłuż nawy głównej polichromie przedstawiające procesję polskich świętych i błogosławionych (m.in. św. Benedykta, św. Jana, św. Mateusza, św. Stanisława, Adama Chmielowskiego, Maksymiliana Marii Kolbego i Marii Teresy Ledóchowskiej). Autorem projektu polichromii był Chwalisław Zieliński[3].

W latach 1981–1984 wyremontowano wnętrze kościoła, przebudowano chór, dodano elementy stiukowe wokół okien, łuków a także w prezbiterium. Zmodernizowano prezbiterium – ołtarz posoborowy. Posadzka wykonana ze szlachetnego kamienia[2]. W 1991 roku wzniesiona została nowa dzwonnica, na której zawieszono trzy dzwony[4].

Dom katechetyczny został wybudowany w 1960 roku, rozbudowany w 1979 oraz w 1993[2].

Przed gmachem świątyni, na lewo od głównego wejścia, znajduje się posąg Matki Boskiej, kilkukrotnie dewastowany na przełomie pierwszej i drugiej dekady XXI w.[5]

Na początku 2017 roku kościół został wpisany do rejestru zabytków[3][6].

Wyposażenie kościoła edytuj

  • Ołtarz mszalny i Najświętszego Sakramentu ze szlachetnego kamienia (w prezbiterium);
  • ołtarz Najświętszego Serca Jezusa Chrystusa w głównej nawie – drewniany[4]
  • ołtarz św. Antoniego w głównej nawie – drewniany;
  • ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej w bocznej nawie – drewniany[2];
  • w bocznej kaplicy ołtarz Matki Boskiej Berdyczowskiej (Śnieżnej) z marmuru, ufundowany po II wojnie światowej przez pierwszego powojennego proboszcza parafii – ks. Jana Orłowskiego – jako wotum wdzięczności za ocalenie życia podczas wojny[7];
  • organy ufundowane w 1960 roku, wykonane przez warszawską firmę Włodzimierza Truszczyńskiego, wyremontowane w 2005 roku;
  • droga krzyżowa gipsowa[2];
  • eklektyczne żyrandole[3];
  • trzy dzwony na nowej dzwonnicy (1991)[4].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj