Kościół Skazania w Jerozolimie

Kościół Skazania
w Jerozolimie
	; Kopuły kościoła od strony konwentu
Państwo	Palestyna; / Izrael
Miejscowość	Jerozolima
Wyznanie	katolickie
Kościół	Kościół rzymskokatolicki
Wezwanie	Skazanie Pana Jezusa
	Przedmioty szczególnego kultu
Relikwie	Litostratos
Historia
Data rozpoczęcia budowy	1903
Data zakończenia budowy	1904
Data poświęcenia	1905
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia katolicka
Fundator	Kustodia Ziemi Świętej
Dane świątyni
Styl	neobizantyjski
Architekt	Wendelin Hinterkeuser OFM
Świątynia; • materiał bud.; • długość; • szerokość	; • kamień; 10 m; 10 m
Kopuła; • liczba kopuł	; 5
Ołtarz; • liczba ołtarzy	; 3
Liczba naw	1
	Położenie na mapie Jerozolimy Kościół Skazania; w Jerozolimie
	Położenie na mapie Izraela Kościół Skazania; w Jerozolimie
	31°46′49,43″N 35°14′01,46″E/31,780397 35,233739
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Skazania także kaplica Skazania – niewielki kościół w muzułmańskiej dzielnicy Starego Miasta w Jerozolimie na Via Dolorosa, znajdujący się na terenie klasztoru franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej, miejsce upamiętnienia skazania Chrystusa na śmierć.

Konotacje biblijne edytuj

Tradycja lokalizuje skazanie Pana Jezusa na śmierć z wyroku Poncjusza Piłata w jego pretorium, którym w przypadku Jerozolimy mogła być Twierdza Antonia w północno-zachodnim narożniku placu świątynnego. Zarówno kościół Biczowania, jak i kościół Skazania wzniesiono na obszarze obejmującym teren starożytnej twierdzy. Wydarzenie opisane zostało w rozdziałach 18-19 Ewangelii wg św. Jana^[1]^[2].

Sanktuarium edytuj

Kościół wzniesiono w 1904^[3] wg projektu franciszkanina Wendelina Hinterkeusera na przypadkowo odkrytych pozostałościach wcześniejszego kościoła z epoki średniowiecznej. Ołtarz konsekrował 21 maja 1905 bp Giocondo de Nittis OFM^[4]. Sanktuarium znajduje się na terenie należącym do Kustodii Ziemi Świętej w bezpośrednim sąsiedztwie Franciszkańskiego Studium Biblijnego i kościoła Biczowania. Część posadzki stanowi Lithostrotos, którego większą część posiadają zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Syjonu w sąsiadującej z franciszkanami bazylice Ecce Homo. Kościół wzniesiono z kamienia. Ma jedną absydę. W witrażach kopuły przedstawiono aniołów trzymających narzędzia Męki Pańskiej, na okragłych witrażach okiennych Piłata obmywającego ręce oraz scenę Włożenia krzyża na ramiona Zbawiciela. W kościele znajdują się też rzeźby z papier-mâché autorstwa włoskiego rzeźbiarza z Lecce Salvatore Sacquegna (1877-1955): Chrystus Ubiczowany, Chrystus niosący krzyż, Podjęcie Krzyża oraz Spotkanie z Matką i Janem^[5]^[6].

Przy zewnętrznej ścianie kościoła, od strony Via Dolorosa, umieszczone jest oznaczenie II stacji Drogi Krzyżowej. W każdy piątek zatrzymują się w tym miejscu pątnicy i franciszkanie podczas nabożeństwa Drogi krzyżowej, kończącego się w bazylice Bożego Grobu^[7].

Prezbiterium
Sklepienie
Chrystus Ubiczowany
Chrystus niosący krzyż

Przypisy edytuj

↑ Eugenio Alliata, Enrique Bermejo, Giovanni Claudio Bottini, Lino Cignelli, Abraham Sobkowski: Sulle orme di Gesù. Guida ai santuari di Terra Santa. Milano: Edizioni Terra Santa, 2011, s. 119-122. ISBN 978-88-6240-120-3. (wł.).
↑ Flagellation. www.custodia.org, 2011. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).
↑ Terra Sancta Museum. Via Dolorosa. Sito archeologico e percorso multimediale. www.sbf.custodia.org. [dostęp 2017-12-02]. (wł.).
↑ Mons. Giocondo de Nittis OFM (1838–1908). www.christusrex.org, 2005-05-21. [dostęp 2017-12-02]. (wł.).
↑ Donato Baldi OFM: W Ojczyźnie Chrystusa. Przewodnik po Ziemi Świętej. Aleksander Kowalski (tłum. i uzupełn.). Wyd. 2. Kraków-Asyż: Franciszkanie, 1993, s. 89-91. (pol.).
↑ Eugene Hoade: Guide to the Holy Land. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 1984, s. 155. (ang.).
↑ Heinrich Fürst, Gregor Geiger: Terra Santa: guida francescana per pellegrini e viaggiatori. Mediolan: Edizioni Terra Santa, 2017, s. 375. ISBN 978-88-6240-411-2. (wł.).

Linki zewnętrzne edytuj

100 rocznica budowy. christusrex.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-21)]. (wł.).

[1] Eugenio Alliata, Enrique Bermejo, Giovanni Claudio Bottini, Lino Cignelli, Abraham Sobkowski: Sulle orme di Gesù. Guida ai santuari di Terra Santa. Milano: Edizioni Terra Santa, 2011, s. 119-122. ISBN 978-88-6240-120-3. (wł.).

[2] Flagellation. www.custodia.org, 2011. [dostęp 2017-12-02]. (ang.).

[3] Terra Sancta Museum. Via Dolorosa. Sito archeologico e percorso multimediale. www.sbf.custodia.org. [dostęp 2017-12-02]. (wł.).

[4] Mons. Giocondo de Nittis OFM (1838–1908). www.christusrex.org, 2005-05-21. [dostęp 2017-12-02]. (wł.).

[5] Donato Baldi OFM: W Ojczyźnie Chrystusa. Przewodnik po Ziemi Świętej. Aleksander Kowalski (tłum. i uzupełn.). Wyd. 2. Kraków-Asyż: Franciszkanie, 1993, s. 89-91. (pol.).

[6] Eugene Hoade: Guide to the Holy Land. Jerusalem: Franciscan Printing Press, 1984, s. 155. (ang.).

[7] Heinrich Fürst, Gregor Geiger: Terra Santa: guida francescana per pellegrini e viaggiatori. Mediolan: Edizioni Terra Santa, 2017, s. 375. ISBN 978-88-6240-411-2. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]