Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Studzionce (województwo lubuskie)
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Studzionce – katolicki kościół filialny znajdujący się w Studzionce (gmina Krzeszyce). Stanowi pamiątkę osadnictwa na błotach nadwarciańskich[1].
 1957 z dnia 26.04.1971
| |||||||||||||||
| kościół filialny | |||||||||||||||
_Church_of_the_Immaculate_Heart_of_St._Mary_in_Studzionka_01.jpg) Front i wieża | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Krzeszyce  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||||||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu sulęcińskiego  | |||||||||||||||
 52°38′00,6468″N 15°02′36,3444″E/52,633513 15,043429
| |||||||||||||||
Historia edytuj
Obiekt wybudowano dla osadników olęderskich (sprowadzonych na dobra joannickie) w 1723, a więc na długo przed akcją osuszania błot nadwarciańskich w ramach kolonizacji fryderycjańskiej. Pierwsze nabożeństwo odprawiono w niedzielę Świętej Trójcy, w czerwcu 1724[2]. Kościół ten (służący również za szkołę[2]) zniszczyła powódź w 1736, ale odbudowano go już w latach 1738[2]-1739. Joannitom podlegał do 1810[2]. W 1844 do korpusu dobudowano od zachodu wieżę na planie kwadratu, która zastąpiła starszą, rozebraną dzwonnicę.
Po II wojnie światowej edytuj
Po II wojnie światowej świątynię przejęli katolicy - poświęcono ją 4 listopada 1945. Nosiła wówczas wezwanie Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny (w 1958 uzyskała wezwanie obecne). W latach 1949-1951 podlegała parafii w Przemysławiu, a potem parafii kołczyńskiej. W latach 60. XX wieku uległa znaczącej przebudowie. W obawie przed zniszczeniem mur pruski zastąpiono murem pełnym, ceglanym (w korpusie i dolnej części wieży). Całość otynkowano. Usunięto też ołtarz ambonowy i zlikwidowano empory wzdłuż dłuższych boków (pozostawiając otynkowane słupy). W latach 70. XX wieku zbudowano posadzkę z lastriko, wymieniono całkowicie stolarkę okienną i drzwiową, jak również wykonano podsufitkę z płyty pilśniowej[1].
Architektura edytuj
Świątynia salowa, orientowana, na planie prostokąta, pierwotnie z obustronnie tynkowanego muru pruskiego, który po remoncie w latach 60. XX wieku pozostał jedynie w górnej części wieży (oszalowanej). Korpus kryty dachem dwuspadowym, a wieża dachem namiotowym. Wnętrze pierwotnie otoczone emporami z trzech stron, obecnie posiada tylko chór[1].
Wyposażenie edytuj
Z przedwojennego wyposażenia świątyni pozostała fisharmonia, organy, dzwon i żelazny krzyż (wszystko XIX-wieczne)[1]. Dzwon o średnicy 72 cm ma napis wymieniający mistrza zakonu joannitów Ferdynanda (księcia von Preussen) i odlany został w 1793 w firmie braci Fischerów z Chojny. W latach międzywojennych wymieniano tu też kielich cynowy z napisem Andreas Hack 1735 oraz talerz do kolekty z tego samego materiału, posiadający napis: ievl 1736 oraz stempel G.K. 17.... Zachowane księgi kościelne i rachunkowe sięgają do roku 1724[2].
Otoczenie edytuj
Przy kościele znajduje się wolnostojąca dzwonnica ceglana, krzyż drewniany i cmentarz, na którym na uwagę zasługują groby pierwszych polskich osadników po 1945, m.in. Paraskiewii Regi (zm. 1949)[3].
Galeria edytuj
-
Elewacja tylna -
-
Dzwon z 1793
_Church_of_the_Immaculate_Heart_of_St._Mary_in_Studzionka_06.jpg)
_Church_of_the_Immaculate_Heart_of_St._Mary_in_Studzionka_03.jpg)
_Church_of_the_Immaculate_Heart_of_St._Mary_in_Studzionka_04.jpg)
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Barbara Bielinis-Kopeć, XVIII i XIX-wieczne kościoły szkieletowe na terenie łęgów warciańskich, w: Architektura ryglowa - wspólne dziedzictwo. Kolonizacja fryderycjańska, materiały konferencyjne, Szczecin-Expo, Szczecin, 2015, s.307-308, ISBN 978-83-63868-42-0
- ↑ a b c d e Ziemia Lubuska, Studzionka
- ↑ napis in situ