Kościół cmentarny św. Jana Ewangelisty w Paczkowie

Ruiny w Paczkowie

Kościół cmentarny Świętego Jana Ewangelistykościół znajdujący się w mieście Paczków w województwie opolskim. Zniszczony podczas II wojny światowej i pozostawiony jako ruina trwała.

Kościół cmentarny
św. Jana Ewangelisty
1116/66 z 5.02.1966[1]
dawny kościół cmentarny
Ilustracja
widok ogólny
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Miejscowość

Paczków

Adres

ul. Wojska Polskiego

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Jana Ewangelisty

Wezwanie

św. Jana Ewangelisty

Wspomnienie liturgiczne

27 grudnia

Położenie na mapie Paczkowa
Mapa konturowa Paczkowa, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół cmentarnyśw. Jana Ewangelisty”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół cmentarnyśw. Jana Ewangelisty”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, blisko lewej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół cmentarnyśw. Jana Ewangelisty”
Położenie na mapie powiatu nyskiego
Mapa konturowa powiatu nyskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół cmentarnyśw. Jana Ewangelisty”
Położenie na mapie gminy Paczków
Mapa konturowa gminy Paczków, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół cmentarnyśw. Jana Ewangelisty”
Ziemia50°27′44,8″N 17°00′28,3″E/50,462444 17,007861

Historia edytuj

Kościół został wzniesiony na średniowiecznym cmentarzu, na miejscu drewnianej, zapewne pochodzącej z XIII wieku świątyni pod wezwaniem Bożego Ciała i Świętego Jana Ewangelisty, która ze względu na stan techniczny została rozebrana w końcu XVI wieku. Budowla została konsekrowana w 1606 roku i zachowała wezwanie św. Jana Ewangelisty. W marcu 1945 roku na skutek działań wojennych świątynia została zniszczona, zachowała się tylko wieża, bez dachu hełmowego, oraz ściany obwodowe nawy do wysokości około 2 metrów. Po wieloletnich sporach dotyczących dalszego losu świątyni w 1974 roku postanowiono o zabezpieczeniu jej jako trwała ruina.

Architektura edytuj

Budowla była orientowana, murowana, wzniesiona z kamienia i cegły, reprezentowała styl renesansowy. Na bryłę świątyni składały się: trójbocznie zamknięty, oszkarpowany korpus nakryty dachem dwuspadowym i wieża od strony zachodniej zwieńczona dachem hełmowym. W sklepionym, pokrytym architektoniczną polichromią wnętrzu był umieszczony drewniany chór muzyczny i wyposażenie pochodzące z XVII–XVIII wieku. Elewacje wieży, podzielone na cztery kondygnacje, ozdobione są arkadowymi blendami. Wnętrze jest doświetlone przez smukłe biforialne okna. Na wschodniej elewacji zachowały się ślady więźby położonej dawniej nad nawą[2].

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj