Kocunia
Kocunia (Kocuń[2], w górnym biegu Skicka Struga) – rzeka, lewobrzeżny dopływ Głomi[3] o długości 42,34 km[4].
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Lokalizacja | |
| Rzeka | |
| Długość | 42,34 km |
| Powierzchnia zlewni |
172 km² |
| Ujście | |
| Recypient | Głomia |
| Miejsce |
na wschód od Krajenka |
| Wysokość |
97 m n.p.m.[1] |
| Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Płynie przez Pojezierze Krajeńskie, w tym przepływa przez jezioro Borówno (Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk Natura 2000 "Uroczyska Kujańskie" (PLH300052) oraz Jezioro Sławianowskie Wielkie. Uchodzi do Głomi w 26,2 km jej biegu w okolicach Krajenki. Odwadnia obszar o powierzchni 172 km².
Znaczną część zlewni stanowią tereny upraw rolnych. Rzeką biegnie szlak kajakowy.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Kocunia na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-01-20].
- ↑ Kocunia na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej (wynik wyszukiwania), Główny Geodeta Kraju, za: Nazwy geograficzne Rzeczypospolitej Polskiej (gazeter) PPWK - Warszawa 1991; Mapa topograficzna w skali 1:10 000; Protokół z posiedzenia KUNMiOF w dniach 26 - 27 listopada 2003; Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 2 kwietnia 1949 r., M [dostęp 2017-01-20].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 117, ISBN 83-239-9607-5.
- ↑ Kocunia na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-01-20].
Linki zewnętrzne edytuj
- Kocunia, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 236.