Kokna (Koczynka, Kokawka) – rzeka w województwie zachodniopomorskim, prawy dopływ Drawy. Długość 23,9 km, powierzchnia zlewni 142,4 km², przeciętny spadek 0,6‰.

Kokna
Ilustracja
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Rzeka
Długość 23,9 km
Źródło
Miejsce 4 km na północ od wsi Gawroniec
Współrzędne

53°37′35″N 15°56′56″E/53,626389 15,948889

Ujście
Recypient Drawa
Miejsce

poniżej wsi Rzęśnica (147,8 km Drawy)

Współrzędne

53°32′56″N 15°55′17″E/53,548889 15,921389

Położenie na mapie gminy Złocieniec
Mapa konturowa gminy Złocieniec, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „źródło”, poniżej na lewo znajduje się również punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie powiatu drawskiego
Mapa konturowa powiatu drawskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „ujście”

Przebieg rzeki edytuj

Rzeka ma źródła w lesie za wsią Gawroniec. Następnie płynie przez jezioro Ostrowiec (Ostrowieckie) i jezioro Dołgie. Kilka km za jeziorem Dołgie do Kokny uchodzi rzeka Rakoń. Kokna wpada do Drawy poniżej wypływu z obszaru Drawskiego Parku Krajobrazowego (147,8 km biegu Drawy, ok. 3,5 km za mostem w Rzęśnicy)

Jakość wód edytuj

W 2009 r. przeprowadzono badania jakości wód Kokny w punkcie 2,2 km od ujścia we wsi Darskowo. W ich wyniku oceniono elementy fizykochemiczne na II klasy, elementy biologiczne określono na II klasy, stan ekologiczny na dobry, a stan chemiczny na dobry. W ogólnej dwustopniowej ocenie stwierdzono dobry stan wód Kokny[1].

Turystyka edytuj

Od jeziora Ostrowiec, poprzez jezioro Dołgie prowadzi do ujścia szlak kajakowy o długości 12,5 km. Szlak jest uciążliwy przede wszystkim ze względu na niewielką głębokość rzeki oraz zarastające koryto wierzby, choć jeszcze w 1977 określany był jako "łatwy"[2]. Na jego przebycie w obydwie strony doświadczonemu kajakarzowi wystarczy 1 dzień. Po prawej stronie ujścia Kokny, już na Drawie, przy drewnianym mostku, znajduje się pole biwakowe. Dopływ Kokny – Rakoń jest również szlakiem kajakowym (od jeziora Siecino 10,7 km), jednak uciążliwym z uwagi na płycizny i zwalone pnie drzew.

Szlak kajakowy:

  • 12,5 km - droga Drawsko PomorskiePołczyn-Zdrój (między wsiami Borne i Ostrowice), na północnym brzegu jeziora Ostrowiec
  • 11,4 km - wypływ rzeki z jeziora (Kokna nosi na tym odcinku lokalną nazwę Racza). Nieco dalej most.
  • 10,5 km – rzeka wpływa do jeziora Dołgie. Na końcu jeziora zarośnięty wypływ.
  • 5,7 km - most drogowy (Gronowo)
  • 4,3 km - do Kokny uchodzi Rakoń
  • 3,1 km – rzeka rozwidla się. Należy płynąć lewą odnogą. Nieco dalej most.
  • 0,0 km - ujście Kokny do Drawy.

Nazwa edytuj

W marcu 1949 roku wprowadzono urzędowo nazwę Kokawka, zastępując poprzednią niemiecką nazwę rzeki – Küchenfliess[3]. W październiku 1949 r. wprowadzono urzędowo nazwę Kokna[4]. W 2006 roku Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przedstawiła nazwę Kokna[5].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Ocena jakości wód powierzchniowych w województwie zachodniopomorskim w roku 2009. WIOŚ Szczecin, 2010-11-14, s. 12.
  2. Włodzimierz Łęcki: Pojezierze Drawskie. Przewodnik. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1977, s. 117.
  3. Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 7)
  4. Zarządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 17 września 1949 r. (M.P. z 1949 r. nr 76, poz. 947, s. 8)
  5. Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 117, ISBN 83-239-9607-5.

Bibliografia edytuj