Kokusai Ku-7
Kokusai Ku-7 Manżuru (jap. 真鶴, dosł. Żuraw białoszyi, w kodzie wojsk alianckich - Buzzard) – średni szybowiec wojskowy z okresu II wojny światowej używany przez Cesarską Armię Japońską. Szybowiec charakteryzował się dwubelkowym kadłubem z centralną gondolą kadłubową z dwuosobową kabiną załogi i ładownią, do której sprzęt lub żołnierze dostawali się po odchyleniu do góry tyłu kadłuba. Ku-7 był największym szybowcem zaprojektowanym w Japonii.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Nippon Kokusai Koku |
| Typ |
wojskowy średni szybowiec transportowy |
| Konstrukcja |
górnopłat dwubelkowy ze stałym podwoziem |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu |
1944 |
| Dane techniczne | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
34,77 m |
| Długość |
19,5 m |
| Powierzchnia nośna |
110,37 m² |
| Masa | |
| Własna |
3536 kg |
| Użyteczna |
7464 kg |
| Startowa |
11.000 kg (max.) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
355 km/h |
| Prędkość holowania |
200 km/h (max.) |
| Dane operacyjne | |
| Przestrzeń ładunkowa | |
| 32 żołnierzy z pełnym oporządzenie lub lekki czołg lub działo kalibru 75 mm wraz z ciągnikiem | |
| Użytkownicy | |
| Cesarska Armia Japońska | |
Historia edytuj
Prace projektowe nad szybowcem rozpoczęto w 1942[1] w wytwórni Nippon Kokusai Koku przy współudziale instytutu naukowo badawczego Uniwersytetu Tokijskiego. Był to największy szybowiec zaprojektowany w Japonii[1].
Pierwszy lot prototypu odbył się sierpniu 1944, w warunkach bojowych szybowiec miał być holowany przez bombowce Nakajima Ki-49 lub Mitsubishi Ki-67[1]. Z powodu złego dla Japonii przebiegu wojny szybowiec nigdy nie został użyty bojowo i nie wyszedł poza fazę eksperymentalną[1]. Na jego podstawie zbudowano samolot transportowy Kokusai Ki-105[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- René J. Francillon: Japanese Aircraft of the Pacific War. Londyn: Putnam, 1979. ISBN 0-370-30251-6.
- Tadeusz Królikiewicz: Szybowce transportowe. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07162-4.