Kolchicyna

związek chemiczny

Kolchicynaorganiczny związek chemiczny z grupy alkaloidów o silnie toksycznym działaniu, także lek stosowany w leczeniu dny moczanowej.

Kolchicyna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C22H25NO6

Masa molowa

399,44 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

64-86-8

PubChem

6167

DrugBank

DB01394

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

M04AC01

Otrzymywany jest z nasion zimowita jesiennego (Colchicum autumnale). Dawka śmiertelna to ok. 1 mg/kg masy ciała. W dawkach terapeutycznych wykazuje działanie przeciwzapalne, antymikrotubularne (zatrzymując podział komórki na etapie metafazy poprzez uniemożliwienie wytworzenia mikrotubul wrzeciona kariokinetycznego) i zmniejszające wytwarzanie kwasu moczowego.

Nawet dawki lecznicze są toksyczne, dłuższe stosowanie na skutek odkładania się trucizny w tkankach doprowadza do wyłysienia, agranulocytozy, zahamowania spermatogenezy. Trucizna wydala się słabo, po iniekcji 3 mg po 24 h z organizmu znika 70–90% dawki wyjściowej. Jednorazowa dawka lecznicza to maksymalnie 1,5 mg, dobowa – < 5 mg.

Związek ten wykazuje różnorodne działania na organizmy żywe, głównie związane z oddziaływaniem na cytoszkielet. Znany jest szczególnie ze zdolności do upośledzania segregacji chromosomów podczas podziału komórki (dezorganizuje wrzeciono podziałowe[3]) co doprowadza do powstania komórek o zduplikowanym garniturze chromosomów. W ten sposób daje się stosunkowo łatwo uzyskać rośliny poliploidalne, interesujące zarówno ze względów użytkowych, jak i teoretycznych.

Kolchicyna jest stosowana w leczeniu napadów zapalenia stawów w przebiegu dny moczanowej, odkładania kryształów pirofosforanu wapnia (chondrokalcynoza)[4], oraz w leczeniu rodzinnej gorączki śródziemnomorskiej (ang. FMF). Ze względu na toksyczność rzadziej bywa stosowana w leczeniu przewlekłym.

Kolchicyna wraz z NLPZ jest lekiem z wyboru w zapaleniu osierdzia[5].

W Instytucie Kardiologii w Montrealu są prowadzone badania nad wykorzystaniem kolchicyny w leczeniu COVID-19[6].

Przypisy edytuj

  1. Colchicine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB01394 (ang.).
  2. Colchicine, [w:] ChemIDplus, United States National Library of Medicine [dostęp 2010-08-10] (ang.).
  3. Tablice biologiczne, Witold Mizerski (red.) i inni, Warszawa: Adamantan, 2013, s. 302, ISBN 978-83-7350-243-7, OCLC 891265110.
  4. W. Zhang, M. Doherty, E. Pascual, V. Barskova i inni. EULAR recommendations for calcium pyrophosphate deposition. Part II: management. „Ann Rheum Dis”. 70 (4), s. 571–575, 2011. DOI: 10.1136/ard.2010.139360. PMID: 21257614. 
  5. Choroby Wewnętrzne 2011, Andrzej Szczeklik, Piotr Gajewski.
  6. Colchicine Coronavirus SARS-CoV2 Trial (COLCORONA) (COVID-19). [dostęp 2020-04-01].

Linki zewnętrzne edytuj