Kolegiata Wszystkich Świętych w Kolbuszowej

kościół w Kolbuszowej

Kolegiata Wszystkich Świętych w Kolbuszowej – zabytkowy kościół parafialny w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim z połowy XVIII wieku.

Kolegiata Wszystkich Świętych
w Kolbuszowej
A-1379 z dnia 5.02.2016[1]
kościół parafialny, kolegiata
Ilustracja
Kolegiata (2019)
Państwo

 Polska

Miejscowość

Kolbuszowa

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

parafia

Wszystkich Świętych w Kolbuszowej

Wezwanie

Wszystkich Świętych

Położenie na mapie Kolbuszowej
Mapa konturowa Kolbuszowej, u góry znajduje się punkt z opisem „Kolegiata Wszystkich Świętychw Kolbuszowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Kolegiata Wszystkich Świętychw Kolbuszowej”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Kolegiata Wszystkich Świętychw Kolbuszowej”
Położenie na mapie powiatu kolbuszowskiego
Mapa konturowa powiatu kolbuszowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kolegiata Wszystkich Świętychw Kolbuszowej”
Położenie na mapie gminy Kolbuszowa
Mapa konturowa gminy Kolbuszowa, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kolegiata Wszystkich Świętychw Kolbuszowej”
Ziemia50°14′43″N 21°46′29″E/50,245278 21,774722
Strona internetowa

Kościół wraz z dzwonnicą z 1949 roku i murem oporowym od str. poł.-zach. z 1 poł. XX wieku wpisany został do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego.

Historia edytuj

Parafia została założona około 1523 roku[2]. Fundatorem drewnianego kościoła był Janusz Aleksander Sanguszko, ówczesny właściciel miasta. Budynek zniszczony pożarem w 1852 roku, odbudowany w latach 1853–1854. Przebudowany i rozbudowany - z wykorzystaniem murów poprzedniego - w latach 1929–1935 staraniem księdza Antoniego Dunajeckiego, pod kierunkiem architekta Bronisława Wiktora[2]. Budowniczym był Bolesław Osiniak[3]. Siedziba kolbuszowskiej kapituły kolegiackiej od 25 marca 2007 roku na mocy decyzji biskupa Kazimierza Górnego[3].

 
Wnętrze (2022)

Kościół przeszedł generalny remont, przed obchodami 500-lecia parafii (1510–2010), które odbyły się 12 września 2010 roku.

Architektura i wyposażenie edytuj

Budynek orientowany, typu bazylikowego, trójnawowy z dwoma kaplicami po bokach[2]. W latach 1973-1974 przebudowano prezbiterium według projektu inżyniera W. Pieńkowskiego[3]. W otoczeniu znajduje się murowana plebania z 1. połowy XIX wieku[2], oraz dzwonnica parawanowa.

Na wyposażeniu znajdują się cztery późnobarokowe ołtarze boczne z końca XVIII wieku z ornamentami rokokowymi, pochodzące z poprzedniego kościoła[2], oraz obraz Matki Bożej Różańcowej ze św. Dominikiem i św. Katarzyną i żyrandol kryształowy[3].

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj