Kolej do wywozu gruzu w Szczecinie

kolej polowa w Szczecinie po II wojnie światowej

Kolej do wywozu gruzukolej polowa w Szczecinie, zbudowana w celu usuwania gruzu z obszaru Śródmieścia zniszczonego przez bombardowania. Działała od 1946 r. do końca lat 40. XX w. Koleją zarządzały nowe polskie władze Szczecina.

Linia
Kolej do wywozu gruzu
Dane podstawowe
Lokalizacja

Szczecin

Długość

~3,6 km

Zdjęcie LK
Plac Odrodzenia, dawny punkt początkowy linii
Historia
Lata budowy

1946

Rok likwidacji

koniec lat 40.

Historia edytuj

Wąskotorowa linia o długości około 3,6 km została oddana do użytku w 1946 r. i biegła z placu Odrodzenia (Friedrich-Karl-Platz) przez ulicę Armii Czerwonej (Arndtstrasse, dziś Monte Cassino), ulicę Edwarda Wyspiańskiego (Niebuhrstrasse) i aleję Juliana Fałata (Goetheweg) do Syrenich Stawów w parku Kasprowicza (Qustorppark)[1].

Do transportu gruzu wykorzystywano cztery składy. Gruz wyrzucano na łąki przy Syrenich Stawach lub wykorzystywano do utwardzenia parkowych alejek. Po uprzątnięciu gruzów w Śródmieściu pod koniec lat 40. XX w. kolej zlikwidowano[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Andrzej Kraśnicki jr., Ulewy odsłoniły w odległym miejscu gruz z ruin zniszczonego w czasie wojny Szczecina [ZDJĘCIA], „Gazeta Wyborcza Szczecin”, szczecin.wyborcza.pl, 28 lipca 2021 [dostęp 2024-05-13] (pol.).