Komięga
Komięga (komiega) – w XVI–XIX w. był to flisacki statek rzeczny bez masztu, poruszany jedynie za pomocą wioseł.
Ponieważ charakteryzował się niewielkim zanurzeniem można było go wykorzystywać do żeglugi po płytszych rzekach. Budowano go w kształcie czworoboku i wyposażano w 7–9 wioseł[1]. Na Wiśle statkami tymi przewożono różne towary, przede wszystkim zboże do Gdańska. Były to statki jednorazowego użytku, po dotarciu do portu przeznaczenia rozbierano je, odzyskany materiał odsprzedawano (np. na opał), a ich załogi wracały do swoich domów drogą lądową[1]. Komięgę obsługiwała zazwyczaj załoga złożona z 9 do 11 flisaków, a jej ładowność dochodziła do 35 łasztów, czyli około 70 ton[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Komięga, [w:] Manikowski A., Encyklopedia Historii Gospodarczej Polski do 1945 roku, t. 1, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1981, s. 181, ISBN 83-214-0185-6.