Komornica
Komornica – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie legionowskim, w gminie Wieliszew[5][6].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
22 |
| Kod pocztowy |
05-135[4] |
| Tablice rejestracyjne |
WL |
| SIMC |
0008510[5] |
Położenie na mapie gminy Wieliszew  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
Położenie na mapie powiatu legionowskiego  | |
 52°28′13″N 20°55′44″E/52,470278 20,928889[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego.
Komornica to miejscowość typowo wypoczynkowa, z dostępem do Zalewu Zegrzyńskiego oddalonego o około 1,5 km. wieś otaczają lasy i łąki. Na terenie Komornicy znajduje się hotel, sklep wielobranżowy i dom weselny połączony z dyskotekąpotrzebne źródło.
Kultura komornicka – najstarsze ślady osadnictwa na terenie gminy Wieliszew, datowane na 8000 lat p.n.e. W kilku stanowiskach archeologicznych w Komornicy znaleziono narzędzia krzemienne i inne artefakty. Kultura komornicka była jedną z najstarszych kultur w Europie, na obszarze dzisiejszej Polski, Niemiec, Danii i południowej Szwecji.
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 56658
- ↑ Wieś Komornica w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2017-02-09], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-04-20].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 493 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
Linki zewnętrzne edytuj
- Komornica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 310.