Kondor D 2
Kondor D 2 – niemiecki dwupłatowy samolot myśliwski z okresu I wojny światowej, zaprojektowany i zbudowany w niemieckiej wytwórni Kondor Flugzeugwerke w Essen. Z powodu niezadowalających osiągów maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.
 Prototyp myśliwca Kondor D 2 (przed samolotem konstruktor Walter Rethel) | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja | |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
maj 1918 |
| Liczba egz. |
2 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
7,59 m |
| Długość |
4,87 m |
| Wysokość |
2,41 m |
| Powierzchnia nośna |
13,34 m² |
| Masa | |
| Własna |
380 kg |
| Startowa |
560 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
175 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
10 min 24 s na 3000 m |
| Długotrwałość lotu |
1,5 h |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 km kal. 7,92 mm | |
Historia edytuj
Po stworzeniu w 1917 roku w zakładach Kondor Flugzeugwerke w Essen nieudanego dwupłatowego samolotu myśliwskiego D 1, inżynier Walter Rethel zaprojektował jego poprawioną wersję, nazwaną Kondor D 2[1]. Przyjęto konwencjonalny układ komory płatów, stosując dwudźwigarowe skrzydła połączone parą pojedynczych słupków[1][2]. Pierwszy prototyp miał lotki jedynie na górnym płacie, na drugim zamontowano je na wszystkich skrzydłach[1][2]. Do napędu maszyny zastosowano silnik rotacyjny Oberursel Ur.II[1].
Samolot został oblatany w maju 1918 roku, a jego dwa egzemplarze (o numerach fabrycznych 200 i 201) wzięły udział w organizowanym przez Idflieg drugim konkursie na samolot myśliwski w Adlershof w czerwcu 1918 roku[1][2][a]. Maszyny były testowane m.in. przez por. Hermanna Göringa, który pochwalił ich dobre właściwości lotne, lecz skrytykował niskie osiągi[1]. W związku z tą opinią prace nad myśliwcem zostały przerwane[1].
Opis konstrukcji i dane techniczne edytuj
Kondor D 2 był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim[2]. Długość samolotu wynosiła 4,87 metra, a rozpiętość skrzydeł 7,59 metra[1][2]. Powierzchnia nośna wynosiła 13,34 m²[1][2]. Masa pustego płatowca wynosiła 380 kg, zaś masa startowa – 560 kg[1][b]. Wysokość samolotu wynosiła 2,41 metra[1][2]. Napęd stanowił chłodzony powietrzem 9-cylindrowy silnik rotacyjny Oberursel Ur.II o mocy 82 kW (110 KM)[1]. Prędkość maksymalna samolotu wynosiła 175 km/h, zaś długotrwałość lotu 1,5 godziny[1][c]. Maszyna osiągała pułap 3000 metrów w czasie 10 minut i 24 sekund oraz 5000 metrów w czasie 33 minut i 6 sekund[1][2].
Uzbrojenie składało się z dwóch stałych zsynchronizowanych karabinów maszynowych LMG 08/15 kalibru 7,92 mm[1].
Uwagi edytuj
- ↑ Prototypy Konrad D 2 zostały na tym konkursie nazwane tymczasowo przez Idflieg jako Konrad D.I (pierwszy prototyp) i Konrad D.II (drugi)[1].
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 438 podaje masę samolotu pustego wynoszącą 370 kg, a masę startową 550 kg.
- ↑ Gray i Thetford 1970 ↓, s. 438 podaje, że prędkość maksymalna wynosiła 170 km/h.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Peter Gray, Owen Thetford: German Aircraft of The First World War. New York: Doubleday & Company, Inc., 1970. ISBN 0-370-00103-6. (ang.).
- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Sylwetka samolotu Kondor D 2 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).