Konstandinos Stefanopulos

prezydent Grecji

Konstandinos (Kostis) Stefanopulos (gr. Κωνσταντίνος (Κωστής) Στεφανόπουλος; ur. 15 sierpnia 1926 w Patras, zm. 20 listopada 2016 w Atenach[1]) – grecki prawnik i polityk, poseł do Parlamentu Hellenów i minister, w latach 1995–2005 prezydent Grecji.

Konstandinos Stefanopulos
Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1926
Patras

Data i miejsce śmierci

20 listopada 2016
Ateny

Prezydent Republiki Greckiej
Okres

od 10 marca 1995
do 12 marca 2005

Poprzednik

Konstandinos Karamanlis

Następca

Karolos Papulias

podpis
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Krzyż Wielki Orderu Jerzego I (Grecja) Krzyż Wielki Orderu Honoru (Grecja) Krzyż Wielki Orderu Feniksa (Grecja) Krzyż Wielki Orderu Dobroczynności (Grecja) Order Orła Białego Wielki Krzyż Orderu Witolda Wielkiego (Litwa) Wielki Order Króla Tomisława (Chorwacja) Łańcuch Orderu Karola III (Hiszpania) Wielki Krzyż Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa) Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa) Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Rumunii (republ.) Klasa Specjalna Odznaki Honorowej za Zasługi Order Podwójnego Białego Krzyża I Klasy (Słowacja) Krzyż Wielki Orderu Sokoła (Islandia) Order Zasługi Republiki Włoskiej I Klasy z Wielkim Łańcuchem (1951-2001) Krzyż Wielki Królewskiego Norweskiego Orderu Świętego Olafa Wielki Łańcuch Orderu Sikatuny (Filipiny) Złoty Order Wolności Republiki Słowenii

Życiorys edytuj

Z wykształcenia prawnik, ukończył studia na Uniwersytecie Narodowym im. Kapodistriasa w Atenach. W latach 1954–1974 praktykował jako adwokat w Patras. Był działaczem Narodowej Unii Radykalnej Konstandinosa Karamanlisa. Mandat poselski po raz pierwszy uzyskał w 1964 w okręgu wyborczym Achaja. Do aktywnej polityki powrócił w okresie demokratyzacji po upadku junty czarnych pułkowników, dołączając do Nowej Demokracji. W 1974 został ponownie deputowanym, reelekcję uzyskiwał w wyborach w 1977, 1981, 1985 i czerwcu 1989[2].

W 1974 wszedł w skład prowizorycznego rządu jedności narodowej Konstandinosa Karamanlisa jako sekretarz stanu w ministerstwie handlu. Od listopada 1974 do września 1976 był ministrem spraw wewnętrznych. Od września 1976 do listopada 1977 pełnił funkcję ministra spraw społecznych, zaś w latach 1977–1981 w randze ministra kierował gabinetem premiera. Od 1981 do 1985 pełnił funkcję sekretarza i rzecznika klubu poselskiego ND. W 1985 bez powodzenia starał się o przywództwo w Nowej Demokracji, przegrywając z Konstandinosem Mitsotakisem. 6 września 1985 wraz z kilkunastoma posłami odszedł z ND, założył wówczas partię DIANA. Ugrupowanie to nie odnosiło wyborczych sukcesów; Konstandinos Stefanopulos kierował nim do 1994, kiedy to partia ta zawiesiła swoją działalność.

8 marca 1995 został wybrany przez grecki parlament na urząd prezydenta. Jego kandydaturę wysunęła Wiosna Polityczna, a zaaprobował również socjalistyczny PASOK. W głosowaniu poparło go 181 parlamentarzystów. Stanowisko objął 10 marca 1995, zastępując Konstandinosa Karamanlisa[3]. 8 lutego 2000 wybrany na drugą kadencję 269 głosami posłów PASOK-u i Nowej Demokracji. Zakończył urzędowanie 12 marca 2005, gdy na prezydenta został zaprzysiężony jego następca Karolos Papulias[3].

Konstandinos Stefanopulos był żonaty, jego małżonka zmarła przed nim. Miał troje dzieci.

Odznaczenia edytuj

Jako prezydent z urzędu (ex officio) był wielkim mistrzem orderów: Zbawiciela, Jerzego I, Honoru, Feniksa i Dobroczynności[4].

Odznaczony również Orderem Orła Białego (Polska, 1996)[5], Wielkim Łańcuchem Orderu Sikatuny (Filipiny, 1997), Krzyżem Wielkim Orderu Witolda Wielkiego (Litwa, 1997), Krzyżem Wielkim Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa, 1999)[6], Wielkim Orderem Króla Tomisława (Chorwacja, 1998)[7], Łańcuchem Orderu Karola III (Hiszpania, 1998)[8], Wielką Gwiazdą Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria, 1999)[9], Orderem Trzech Gwiazd I klasy (Łotwa, 1999)[10], Łańcuchem Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1999)[11], Łańcuchem Orderu Gwiazdy (Rumunia, 1999)[12], Złotym Orderem Wolności (Słowenia, 1999)[13], Orderem Serafinów (Szwecja, 1999)[14], Orderem Podwójnego Białego Krzyża I klasy (Słowacja, 2000)[15], Krzyżem Wielkim Orderu Sokoła (Islandia, 2001)[16], Orderem Zasługi Republiki Włoskiej w klasie Kawaler Krzyża Wielkiego Udekorowany Wielką Wstęgą (Włochy, 2001)[17], Krzyżem Wielkim Orderu Świętego Olafa (Norwegia, 2004)[18].

Przypisy edytuj

  1. Constantine Stephanopoulos, former Greek president, dies at 90. washingtonpost.com, 20 listopada 2016. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  2. Stefanopoulos Konstantinos. hellenicparliament.gr. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  3. a b Leaders of Greece. zarate.eu. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  4. Hellenic Orders and Decorations. presidency.gr. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  5. M.P. z 1996 r. nr 79, poz. 712.
  6. Apdovanotų asmenų duomenų bazė. adamkus.lt. [dostęp 2017-04-18]. (lit.).
  7. Odluka o odlikovanju Njegove Ekselencije Constantinosa Stephanopoulosa, predsjednika Helenske Republike Veleredom kralja Tomislava s lentom i Velikom Danicom. narodne-novine.nn.hr, 3 grudnia 1998. [dostęp 2017-04-18]. (chorw.).
  8. Real Decreto 993/1998, de 22 de mayo, por el que se concede el Collar de la Real y Muy Distinguida Orden de Carlos III a su excelencia el Presidente de la República Helénica, señor Constantinos Stephanopoulos. boe.es, 23 maja 1998. [dostęp 2017-04-18]. (hiszp.).
  9. Bundeskanzler Anfragebeantwortung. parlament.gv.at. s. 1304. [dostęp 2017-04-18]. (niem.).
  10. Par apbalvošanu ar Triju Zvaigžņu ordeni un ordeņa Goda zīmi. likumi.lv, 12 marca 1999. [dostęp 2017-04-18]. (łot.).
  11. Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas. presidencia.pt. [dostęp 2017-04-18]. (port.).
  12. ecret nr.202 din 15 iunie 1999 privind conferirea Ordinului naţional Steaua României în grad de Colan. cdep.ro, 21 czerwca 1999. [dostęp 2017-04-18]. (rum.).
  13. Seznam vseh odlikovancev od leta 1992 do decembra 2012. up-rs.si. [dostęp 2017-04-18]. (słoweń.).
  14. Frihetstörst och gröna klor. joomla.heraldik.se, maj 2003. s. 117. [dostęp 2017-04-18]. (szw.).
  15. State Honours. slovak-republic.org. [dostęp 2017-04-18]. (ang.).
  16. Fálkaorðuhafar. forseti.is. [dostęp 2017-04-18]. (isl.).
  17. Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it, 23 stycznia 2001. [dostęp 2017-04-18]. (wł.).
  18. Tildelinger av ordener og medaljer. kongehuset.no. [dostęp 2017-04-18]. (norw.).

Bibliografia edytuj