Konviktskirche w Ehingen (Donau)

Konviktskirche
Herz-Jesu-Kirche
	kościół filialny
	; Widok z zachodu, z parku miejskiego
Państwo	Niemcy
Kraj związkowy	Badenia-Wirtembergia
Miejscowość	Ehingen (Donau)
Adres	Auf d. Hofstatt 3, 89584 Ehingen (Donau)
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki (łaciński)
Parafia	św. Błażeja
Wezwanie	Najświętszego Serca Pana Jezusa
Wspomnienie liturgiczne	piątek po oktawie Bożego Ciała
Historia
Data rozpoczęcia budowy	23 maja 1712
Data poświęcenia	25 listopada 1719
Data zamknięcia	1812
Data reaktywacji	1841
Dane świątyni
Styl	barok
Architekt	Franz Beer
Kopuła; • liczba kopuł	; 1
	Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii Konviktskirche
	Położenie na mapie Niemiec Konviktskirche
	48°17′05″N 9°43′40″E/48,284722 9,727778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Konviktskirche, również kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa (niem. Herz-Jezu-Kirche) – rzymskokatolicki kościół filialny znajdujący się w niemieckim mieście Ehingen (Donau).

Historia edytuj

Klasztor wraz z konwiktem wzniesiono w latach 1698–1719, na miejscu pałacu hrabiów Berg, na zlecenie opactwa benedyktynów w Zwiefalten. Projekt kompleksu sporządził Franz Beer^[1]. 23 maja 1712 wmurowano kamień węgielny pod budowę kościoła klasztornego, ukończoną budowlę konsekrował 25 listopada 1719 ks. bp Konrad Ferdinand Geist von Wildegg, biskup pomocniczy Konstancji^[2]. W 1769 spłonęła więźba dachowa i wieża kościelna. Benedyktyni opiekowali się konwiktem do 1803 roku. Po włączeniu Ehingen do Królestwa Wirtembergii w 1806 szkołę zamknięto, a w 1811 miasto nabyło dawny budynek uczelni i przekształciło go w szpital. Rok później w dawnym kościele urządzono magazyn zboża, a wyposażenie zostało zniszczone lub usunięte. W 1825 konwikt reaktywowano, w 1838 roku świątynię przekazano diecezji, a 1841 ponownie otwarto. W latach 80. XIX wieku odbudowano wieżę oraz wykonano nowe, neobarokowe wyposażenie wnętrza, a w 1919 wymieniono ołtarz główny. W latach 1960–1963 usunięto większość wyposażenia, a ołtarz umiejscowiono pośrodku świątyni. W 1976 uczelnię przeniesiono do nowej siedziby poza starym miastem. W latach 2011–2015 ponownie przeprojektowano wnętrze kościoła^[3].

Architektura edytuj

Świątynia barokowa, wzniesiona na planie krzyża greckiego wpisanego w prostokąt. Freski autorstwa Melchiora Paulusa przedstawiają m.in. Serce Pana Jezusa, ostatnią wieczerzę i św. Tomasza^[3].