Wikipedia

Koprowicka Przełęcz Niżnia

przełęcz w Tatrach

Koprowicka Przełęcz Niżnia (słow. Nižné kôprovické sedlo) – położona na wysokości 1914 m[1] (według wcześniejszych pomiarów 1908 m) przełęcz w grani Liptowskich Kop w słowackich Tatrach. Znajduje się w tej grani pomiędzy Skrajnym Gołym Wierchem Liptowskim (1981 m) a Krzyżnem Liptowskim (2039 m)[2]. Jest to szerokie i trawiaste siodło. Zachodnie jego stoki opadają do kotła lodowcowego Krzyżny Kocioł w najwyższej części doliny Koprowicy. Stoki wschodnie opadają lejkowatą depresją do Doliny Koprowej. Depresja ta w dolnej części zamienia się w wąski żleb[3]. Zimą schodzą nim lawiny[2].

Koprowicka Przełęcz Niżnia
Ilustracja
Koprowicka Przełęcz Niżnia na tle Tatr Wysokich. Widok z Błyszcza
Państwo

 Słowacja

Wysokość

1914 m n.p.m.

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Skrajny Goły Wierch Liptowski, Krzyżne Liptowskie

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Koprowicka Przełęcz Niżnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Koprowicka Przełęcz Niżnia”
Ziemia49°11′10,2″N 19°57′56,2″E/49,186167 19,965611

Dawniej na kopulastych i trawiastych szczytowych partiach Kop Liptowskich wypasali swoje stada mieszkańcy wsi Wychodna i Kokawa Liptowska[4]. Wschodnie stoki przełęczy przecinają 3 ścieżki, w tym Leśna Obwodnica i Wschodnia Obwodnica. Dla turystów są niedostępne; od 1949 r. Kopy Liptowskie stanowią obszar ochronny Tatrzańskiego Parku Narodowego z zakazem wstępu[3].

Na mapach we wschodnich stokach Koprowickiej Przełęczy Wyżniej zaznaczane jest Serce (słow. Srdce). Według Władysława Cywińskiego znajduje się ono w dolnej części żlebu opadającego z tej przełęczy. Jest to lejkowata depresja o trójkątnym, nieco zblizonym do sercowatego kształcie[3].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
  2. ↑ a b Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8.
  3. ↑ a b c Władysław Cywiński. Szpiglasowy Wierch. Przewodnik szczegółowy, tom 11. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2005, ISBN 83-7104-034-2.
  4. ↑ Józef Nyka, Tatry Słowackie. Przewodnik, wyd. 2, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 1998, ISBN 83-901580-8-6.
 
Położenie przełęczy w grani Liptowskich Kop
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Koprowicka_Przełęcz_Niżnia&oldid=72824904”