Korytków (województwo świętokrzyskie)
Korytków – wieś sołecka[6] w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie koneckim, w gminie Gowarczów[7][5].
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna |
48 |
| Kod pocztowy |
26-225[4] |
| Tablice rejestracyjne |
TKN |
| SIMC |
0620748[5] |
Położenie na mapie gminy Gowarczów  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu koneckiego  | |
 51°17′51″N 20°26′26″E/51,297500 20,440556[1]
| |
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa radomskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Gowarczowie[8].
Integralne części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0620754 | Osada Młyńska | część wsi |
| 0620760 | Pod Kopaczami | część wsi |
| 0620777 | Smużyki | część wsi |
| 0620783 | Za Świadkiem | część wsi |
Ludność utrzymuje się głównie z uprawy roli lub hodowli zwierząt. Szkoła w Gowarczowie (około 1 km). Domy w większości położone są przy drodze wojewódzkiej nr 728 na odcinku Opoczno – Końskie.
Historia edytuj
Korytków w wieku XIX wieś i folwark w powiecie opoczyńskim, gminie Stużno, parafii Gowarczów.
W XV w. należał do Klemensa Ratoszki herbu Szeliga (Długosz L.B. t.I s.339). także Łaski (Liber beneficiorum t.I, s.695.)
Był tu wielki piec w XVIII w. wzniesiony przez Dembińskiego. W 1875 r. wyrobiono tu żelaza w surowcu 30 300 pudów.
W r. 1827 było tu 20 domów 140 mieszkańców, w 1883 domów było 24 (11 mur.) i 243 mieszkańców.
Dobra Korytków składają się z folwarków: Korytków i Bernów; wsi: Korytków, Kamienna Wola, Kupimierz, Bernów, Kurzacze, Budki Rudokonne, Staropole, Eugeniów i osady Kotlin.
Rozległość dóbr wynosi mórg 2790 w tym: folwark Korytków grunta orne i ogrody mórg 832, łąk mórg 262, pastwisk mórg 16, lasu mórg 1313, nieużytki i place mórg 65, razem mórg 2488, budynków murowanych 25, z drzewa 23, płodozmian 10. polowy.
Folwark Bernów grunta orne i ogrodów mórg 280, łąk mórg 13, nieużytki i place mórg 9, razem mórg 302, bud. mur. 3, z drzewa 5, płodozmian 10-polowy. (folwark Bernów w r. 1881 oddzielony od dóbr Korytków i stanowi samoistną oddzielną własność), wieś Korytków osad 19, z grntem mórg 51, wieś Kamienna Wola osad 13, z gruntem mórg 460; wieś Kupimierz osad 15, z gruntem mórg 416.
Wieś Bernów osad 10, z gruntem mórg 319, wieś Kurzacze osad 12, z gruntem mórg 236, wieś Budki Rudokonne osad 33, z gruntem mórg 58; wieś Staropole osad 61, z gruntem mórg 276, wieś Eugeniów osad 43, z gruntem mórg 701, osada Kotlin gruntu mórg 3[9]
Według spisu powszechnego z roku 1921 w folwarku Korytków było: 10 budynków i 144 mieszkańców, natomiast we wsi Korytków: 27 domów i 161 mieszkańców[10].
Zabytki edytuj
Park z XIX w., wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.484 z 20.12.1957 i z 10.06.1986)[11].
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 58611
- ↑ Wieś Korytków w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-02-20], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 508 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ Jednostki organizacyjne gminy Gowarczów. Urząd Gminy Gowarczów. [dostęp 2015-04-05].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-03-20].
- ↑ Opis Parafii na stronie diecezji
- ↑ Korytków (2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 427.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. Województwo kieleckie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2015-04-04].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 33 [dostęp 2015-11-17].