Krasnogonek szkarłatny
Krasnogonek szkarłatny (Neochmia phaeton) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae). Bywa nazywany astryldem słonecznym. Dymorfizm płciowy u tych ptaków jest bardzo wyraźny: samiec jest cały czerwony, jednak „kaptur” na głowie i brzuch są czarne, a samica jest szara, czerwone pióra występują jedynie na gardle i po bokach głowy, trochę też na skrzydłach i ogonie. Jest trudny w hodowli.
| Neochmia phaeton[1] | |||
| (Hombron & Jacquinot, 1841) | |||
 Śpiewający samiec | |||
.3.jpg) Samica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
krasnogonek szkarłatny | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 | |||
Systematyka edytuj
Wyróżniono dwa podgatunki N. phaeton[3][4][5]:
- krasnogonek białobrzuchy (N. phaeton evangelinae) – południowa Nowa Gwinea oraz półwysep Jork (północno-wschodnia Australia). Bywa podnoszony do rangi gatunku[6].
- krasnogonek szkarłatny (N. phaeton phaeton) – północna i wschodnia Australia.
Proponowany podgatunek albiventer uznany za synonim evangelinae[4].
Hodowla edytuj
Podstawowe wymagania: najlepiej jest im w wolierach pokojowych lub w szklarniach i cieplarniach. Jeżeli woliera jest ustawiona w pokoju, powinny być w niej posadzone krzewy doniczkowe. Jak każde zwierzę potrzebuje odpowiedniej opieki i odpowiedzialności.
Pożywienie: Proso zwyczajne, proso afrykańskie, proso węgierskie, nasiona traw. Ta dieta jest uzupełniana mącznikami i mieszanką jajeczną. Potrzebują też dużych ilości witamin A, B2, C i D, oraz wapnia.
Lęgi: Samica znosi 5–8 jaj w białym kolorze, które rodzice wysiadują na zmianę (samica w nocy, samiec w ciągu dnia). Wysiadywanie trwa 16 dni. Młode zaczynają latać po ok. 3 tygodniach.
Status edytuj
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 2016 roku uznaje podgatunki krasnogonka szkarłatnego za osobne gatunki. Oba te taksony zalicza do kategorii najmniejszej troski (LC, least concern), a trend liczebności ich populacji uznaje za stabilny[2][6].
Przypisy edytuj
- ↑ Neochmia phaeton, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Neochmia phaeton, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-11-30]. (ang.).
- ↑ a b Crimson Finch (Neochmia phaeton). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-03)]. (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Estrildidae Bonaparte, 1850 - astryldowate - Waxbills (wersja: 2020-03-14). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-11-30].
- ↑ a b BirdLife International, Neochmia evangelinae, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-11-30] (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Krasnogonek szkarłatny. EuroAnimal. [dostęp 2013-04-29]. (pol.).