Krasnokwiat białokwiatowy

Krasnokwiat białokwiatowy
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	szparagowce
Rodzina	amarylkowate
Rodzaj	krasnokwiat
Gatunek	krasnokwiat białokwiatowy
	Nazwa systematyczna
	Haemanthus albiflos Jacquin; Pl. Rar. Hort. Schoenbr. 1: 31. 1797
	Zasięg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Krasnokwiat białokwiatowy (łac. Haemanthus albiflos) – zimozielony gatunek roślin z rodziny amarylkowatych. W naturalnym środowisku występuje nad Oceanem Indyjskim w Afryce Południowej. Jest uprawiany jako doniczkowa roślina ozdobna.

Morfologia edytuj

Liście: Blado do ciemnozielone, szarozielone czasem z żółtymi lub białymi plamami, gładkie czasem lśniące, grube osiągają 25 cm długości, mogą być pokryte delikatnymi, białymi włoskami
Kwiaty: Na grubej łodydze, białe, złożone w baldach o szerokości od 3 do 5 cm, pręciki wyrastają ponad kwiat, a pylniki są koloru żółtego do pomarańczowego.

Kwiat

Dojrzewające owoce

Owoce

Owoce: Mięsiste jagody, dojrzałe o kolorze od jasnopomarańczowego do czerwonego
Część podziemna: Cebula osiągająca 8 cm średnicy, zwykle połowa cebuli wystaje nad ziemię i jest koloru jasnozielonego. Cebula rozrasta się i może osiągnąć średnicę 8 cm. Zwykle co roku wytwarza cebulki przybyszowe.

Biologia i ekologia edytuj

Bylina. Siedlisko: wschodnie wybrzeża południowej Afryki, gleba przepuszczalna, stanowisko mocno zacienione (pod drzewami lub krzewami). Rozmnażanie: z nasion lub wegetatywnie z cebul. Roślina jest bardzo żywotna i długowieczna. W środowisku naturalnym kwitnie od kwietnia do lipca, uprawiana w mieszkaniach zwykle wiosna lub latem.

Uprawa edytuj

Wymaga silnego, ale rozproszonego światła, bezpośrednie oświetlenie powoduje żółknięcie liści. Podłoże powinno być żyzne, próchniczne. Na dnie doniczki konieczny jest drenaż. Roślina lubi wilgoć, korzystne jest dla niej spryskiwanie liści wodą. Od wiosny do jesieni podlewa się intensywnie, tak, by ziemia była stale wilgotna. Zimą roślina przechodzi w okres spoczynku i wówczas podlewanie należy ograniczyć. Przez lato nawozi się rozcieńczonym nawozem wieloskładnikowym. W czasie kwitnienia roślinę zacienia się, co przedłuża jej okres kwitnienia. Po przekwitnieniu kwiatostany usuwa się (jeżeli nie zależy nam na nasionach). Rozmnaża się roślinę z nasion, które wysiewa się zaraz po zbiorze, gdyż szybko tracą zdolność kiełkowania. Zakwita po 3 -4 latach od wysiewu nasion. Najłatwiej jednak rozmnażać przez cebule przybyszowe. Roślina źle toleruje przesadzanie, najlepiej jest co roku zebrać tylko górną warstwę ziemi i roślinę wraz z całą bryłą korzeniową przenieść do większej doniczki i uzupełnić nową ziemią.

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-12] (ang.).

Bibliografia edytuj

Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.
GeoffreyG. Burnie GeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
Haemanthus albiflos. [dostęp 2010-03-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-13)].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-12] (ang.).

[1]

[2]