Krokodyl błotny

Krokodyl błotny (Crocodylus palustris) – gatunek gada z rodziny krokodylowatych (krokodyle właściwe).

Krokodyl błotny

Crocodylus palustris
Lesson, 1831
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	gady
Podgromada	diapsydy
Rząd	krokodyle
Rodzina	krokodylowate
Rodzaj	Crocodylus
Gatunek	krokodyl błotny
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
narażony na wyginięcie
Zasięg występowania

Opis

Podobny do krokodyla nilowego, jednakże tarcze grzbietowe ma ułożone nieregularnie, głowę krótszą i szerszą, która przypomina głowę aligatora (1,5 raza dłuższa od szerokości). Jednak wielki i widoczny czwarty ząb wskazuje, że jest krokodylem. Głowa stosunkowo płaska z wysoko umieszczonymi oczami, otworami usznymi i nozdrzami, dzięki czemu krokodyl błotny może zanurzyć całe ciało pod wodę pozostawiając narządy zmysłów na powierzchni. Oko ma ochronną trzecią powiekę, której używa podczas nurkowania. Tylne kończyny z błonami pływnymi nie służą do pływania, rolę tę pełni ogon. Grzbiet zielonooliwkowy w różnych odcieniach.

Rozmiary

Długość do 4–5 m.

Biotop

Słodkie płytkie wody: głównie tereny bagniste oraz rzeki i jeziora.

Pokarm

Ryby, żaby, żółwie, skorupiaki, ptaki, ssaki.

Czaszka

Zachowanie

Jeśli od razu nie zje zdobyczy, to zagrzebuje i powraca do niej później. W czasie suszy zagrzebuje się w mule na dnie wysychających zbiorników i zapada w stan odrętwienia do czasu nadejścia pory deszczowej. Samce wyznaczają sobie terytoria i bronią ich.

Występowanie

Indie od Indusu do Brahmaputry: Iran, Pakistan, Indie, Nepal, Bangladesz i Sri Lanka.