Księstwo halickie
Księstwo halickie – ruskie księstwo dzielnicowe istniejące w XI–XII w. w dorzeczu górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu.
1144–1199 | |||
| |||
Język urzędowy | |||
---|---|---|---|
Stolica | |||
uniezależnienie |
od Rusi Kijowskiej | ||
Połączenie z Księstwem włodzimiersko-wołyńskim |
1199 | ||
Religia dominująca |
Historia edytuj
Tereny dorzecza górnego i środkowego Sanu i Dniestru oraz górnego Prutu i Seretu weszły pod panowanie Rusi Kijowskiej w X wieku. Od 1141 roku księciem halickim był Władymirko, syn Wołodara Rościsławicza. Uniezależnienie od Kijowa wywalczyli stopniowo Włodzimierz Jarosławowicz i jego następcy. Stolicą księstwa był gród w Haliczu. Za Jarosława Ośmiomysła (1153-1187) księstwo sięgało do Morza Czarnego. W 1199 księstwo przejęte zostało przez Romana Mścisławowicza. Stopniowo księstwo halickie połączone zostało z księstwem włodzimiersko-wołyńskim, dając Ruś Halicko-Włodzimierską[1][2][3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Halickie, Księstwo, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .
- ↑ Ruś Halicko-Wołyńska, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .
- ↑ Roman Mścisławowicz, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-12-16] .