Kuchnia polowa (kuchnia wojskowa) – kuchnia przystosowana do łatwego przewozu. Stosowana głównie przez organizacje militarne w okolicach linii frontu lub innym trudnym terenie. Rzadziej spotykana na dużych imprezach plenerowych. Najczęściej występuje w postaci przyczepki jednoosiowej.

Kuchnie polowe z okresu I wojny światowej
Kuchnie polowe
Kuchnia polowa wz. 36-P, produkt przedwojenny Huty Ludwików z Kielc
Niemiecka kuchnia polowa mała
Niemiecka kuchnia polowa duża
Fińska kuchnia polowa M 1929
Sowiecka kuchnia polowa KP-42M
Austriacka kuchnia polowa FK 58
Kuchnia KP-340
Baranów Sandomierski
Konstancin-Jeziorna, Stara Papiernia
Festiwal Zupy w Krakowie 2008. Gotowanie zupy "placówki"

Charakterystyka edytuj

  • Stosowane w kuchniach kotły nadają się głównie do przyrządzania potraw płynnych, takich jak zupy. W polskiej kulturze kojarzy się to przede wszystkim z grochówką (zupą z grochu).
  • Kuchnia polowa odgrywa istotną rolę taktyczną podczas wszelkich działań militarnych. Wpływa na morale żołnierzy oraz skuteczność w boju.

Dane techniczne edytuj

Przykładowe dane techniczne (kuchnia typu KP-340, będąca na wyposażeniu Wojska Polskiego):

  • masa całkowita: 820 kg
  • kotły:
    • liczba: 5 szt.
    • z płaszczem olejowym o pojemności:
      • 110 l: 1 szt.
      • 80 l: 1 szt.
      • 50 l: 1 szt.
    • bez płaszcza o pojemności:
      • 50 l: 1 szt.
      • 20 l: 1 szt.
  • opał: olej napędowy (palnik) lub drewno (ruszt)
  • średnie zużycie paliwa: oleju napędowego: 2,5 kg/godz.; drewna – 35 kg/godz.
  • wymiary kuchni w stanie złożonym (długość × szerokość × wysokość): 4200×2300×3000 mm
  • podwozie: przyczepa 1-osiowa
  • rozmiary ogumienia: 6.50-16"PLY
  • maksymalna szybkość holowania: 60 km/h
  • maksymalna liczba żywionych: 160

Zobacz też edytuj

Bibliografia edytuj

  • Marian Laprus [red.]: Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 184. ISBN 83-11-06229-3.