Kunice (województwo łódzkie)
Kunice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie opoczyńskim, w gminie Sławno[4][5]. Zajmuje obszar około 387 hektarów, które zamieszkuje około 360 mieszkańców.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
405[2] |
| Strefa numeracyjna |
44 |
| Kod pocztowy |
26-332[3] |
| Tablice rejestracyjne |
EOP |
| SIMC |
0551852 |
Położenie na mapie gminy Sławno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego  | |
 51°24′10″N 20°11′02″E/51,402778 20,183889[1]
| |
Wieś jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Wawrzyńca[6].
Części wsi edytuj
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0551869 | Horomanów | część wsi |
| 0551875 | Kolonijka | część wsi |
| 0551881 | Kotynówka | część wsi |
Historia edytuj
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1360 roku. Była ona osadą rodową Kunickich (herbu Bończa), którzy należeli do drobnej szlachty. W tym czasie było tu osiem odrębnych dworów.
W następnych wiekach wieś nadal była siedliskiem drobnej szlachty, chociaż zmieniła właścicieli. Jeszcze w 1775 roku były tu trzy odrębne dwory. Ze wsi tej dziesięcinę z łanów kmiecych czerpała kolegiata św. Floriana w Krakowie. Ostatnim właścicielem majątku ziemskiego w Kunicach była rodzina Ossowskich. Henryk Ossowski był adiutantem dowódcy, pierwszego oddziału partyzanckiego w czasie okupacji niemieckiej majora Henryka Dobrzańskiego ps. Hubal.
W Warszawie, w 2001 roku zmarła przedstawicielka tej rodziny pani Wanda_Ossowska. W majątku stał dwór murowany o charakterze klasyczstycznym, pochodził on z XIX wieku. Wystawiony został na planie prostokąta i ozdobiony portykami. Pokryty był dachem naczółkowym. Spłonął w 1954 roku.
W 1993 roku oddano do użytku budynek nowej szkoły podstawowej, której 28 maja 2000 roku nadano imię Wandy i Henryka Ossowskich.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa piotrkowskiego.
Kościół edytuj
Kościół pod wezwaniem św. Wawrzyńca pierwotny był drewniany i sięgał początku XIV wieku. Obecny został wzniesiony w latach 1925-30 według projektu architekta Wacława Borwieckiego na miejscu drewnianego. W jego wnętrzu znajduje się kamienna chrzcielnica z XVII wieku oraz obrazy z XVIII wieku. Przy kościele zachował się zwyczaj, że każdego wieczoru dzwoni się dla uczczenia pamięci poległych w obronie ojczyzny. Były proboszcz ks. Jan Matejek kolekcjonował zbiory rycin i obrazów związanych z kultem maryjnym. Dziś świątynia jest punktem etapowym corocznej Warszawskiej Pielgrzymki pieszej na Jasną Górę.
Osobowości edytuj
- Wacław Kunicki, autor Wizerunku szlachcica polskiego, dzieła wydanego w 1615 r.
- Henryk Ossowski, adiutant majora "Hubala"
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65226
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 634 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
Bibliografia edytuj
- Aleksandra Ziółkowska-Boehm: Dwór w Kraśnicy i Hubalowy Demon, PIW, Warszawa 2009, ISBN 978-83-06-03221-5
- Kunice // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. T. 4, Warszawa : nakł. Filipa Sulimierskiego i Władysława Walewskiego, 1880-1914.
- Kunice. kunice.wizytowka.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-06)].