Kwadratura koła – problem polegający na skonstruowaniu kwadratu, którego pole równe jest polu danego koła[1] przy użyciu wyłącznie cyrkla i linijki bez podziałki[2]. Jest to jeden z trzech wielkich problemów starożytnej matematyki greckiej (obok trysekcji kąta i podwojenia sześcianu), sformułowany przez szkołę pitagorejską.

Kwadratura koła

Wykonalność i próby edytuj

Konstrukcja taka jest niewykonalna[2] – wynika to z twierdzenia udowodnionego w roku 1837 przez Pierre’a Wantzela oraz faktu wykazanego w 1882 roku przez Ferdinanda Lindemanna, iż π jest liczbą przestępną[2].

Pierwsze próby kwadratury koła sięgają Starożytnego Egiptu, opisane zostały jako problem 48 w Papirusie Rhinda, gdzie opisana została aproksymacja kwadratury koła[3].

Kwadratura koła jest bezpośrednio związana z rektyfikacją okręgu: gdyby jedna z tych konstrukcji była wykonalna, oznaczałoby to, że wykonalna jest także druga.

Określenie „kwadratura koła” funkcjonuje również w języku potocznym i oznacza coś niewykonalnego, z góry skazanego na niepowodzenie.

Hipotetyczne rozwiązanie

  • promień okręgu opisanego na trójkącie równobocznym jest równy ⅔ wysokości tego trójkąta, czyli R = ⅔h.
  • promień okręgu wpisanego w trójkąt równoboczny jest równy ⅓ wysokości tego trójkąta, czyli r = ⅓h.
  • wysokość trójkąta równobocznego jest równa połowie boku pomnożonej przez √3, czyli h = ½a√3.
  • długość boku trójkąta równobocznego można obliczyć ze wzoru: a = h 3–√ 2.

Podstawiając dane do wzorów, otrzymujemy układ równań:

 

 

Rozwiązując układ równań, otrzymujemy:

 

Podstawiając r = 1 i a = √π, otrzymujemy:

 

Z tych równań wynika, że R = 2 i a = √π. Zatem bok trójkąta równobocznego z opisanego na nim koła tak, by r = 1 i a = √π, jest równy √π.


Konstrukcyjnie trzeba utworzyć trójkąt równoboczny wpisany w okrąg, podstawa trójkąta będzie bokiem kwadratu, o wysokości h=3r dla r=1

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. kwadratura koła, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-29].
  2. a b c Matematyka, Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1990 (Encyklopedia szkolna), s. 116, ISBN 83-02-02551-8.
  3. Hans Niels Jahnke: A history of analysis. Providence, RI: American Mathematical Society, 2003, s. 15. ISBN 0-8218-2623-9. OCLC 51607350.

Linki zewnętrzne edytuj