László Deme
László Deme, pseudonim Péter Kurdi (ur. 14 listopada 1921 w miejscowości Pécel, zm. 6 czerwca 2011 w Budapeszcie) – węgierski językoznawca i edukator, popularyzator języka węgierskiego. Interesował się dialektologią, edukacją językową oraz praktyką językową[1].
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
językoznawca, edukator |
| Narodowość |
węgierska |
W 1944 r. ukończył studia z zakresu hungarystyki i anglistyki na Uniwersytecie Pétera Pázmánya. W 1956 r. został mianowany kandydatem językoznawstwa. W 1970 r. uzyskał doktorat[2][3]. Wykładał na Uniwersytecie Pétera Pázmánya oraz na Uniwersytecie Segedyńskim. Był także pracownikiem naukowym Węgierskiej Akademii Nauk[1]. Jako profesor wizytujący przebywał na uczelniach w Bratysławie i w Finlandii[2]. Działał na rzecz popularyzacji języka węgierskiego za pośrednictwem audycji radiowych[1][2].
Wybrana twórczość edytuj
- A hangátvetés a magyarban (1943)
- A magyar nyelvjárások néhány kérdése (1953)
- Nyelvatlaszunk funkciója és további problémái (1956)
- Helyesírási rendszerünk logikája (1965)
- A nyelvről – felnőtteknek (1966)
- Az általános nyelvészet alapjai (1969)
- A beszéd és a nyelv (1976)
- Közéletiség – beszédmód – nyelvi műveltség (1978)
- Nyelvi és nyelvhasználati gondjainkról (1979)
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Elhunyt Deme László nyelvész. Nyelv és Tudomány, 2011-06-17. [dostęp 2020-01-21]. (węg.).
- ↑ a b c DEME László. Veszprém megyei kortárs életrajzi lexikon. [dostęp 2020-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-17)]. (węg.).
- ↑ Elhunyt Deme László. Litera. [dostęp 2020-01-21]. (węg.).