LWD Żak
LWD Żak – samolot dla aeroklubów opracowano w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych (LWD), w zespole pod kierownictwem inż. Tadeusza Sołtyka w roku 1946. Żak (o numerach SP-AAC) został oblatany 23 marca 1947 roku. Zainstalowano w nim czeski silnik Walter Mikron III.
.jpg)
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Konstruktor | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
mieszana, dolnopłat |
| Załoga |
2 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji |
1947–1948 |
| Wycofanie ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1× Walter Mikron III, czterocylindrowy |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
11,80 m |
| Długość |
7,60 m |
| Wysokość |
1,95 m |
| Powierzchnia nośna |
16,83 m² |
| Masa | |
| Własna |
400 kg |
| Startowa |
620 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
141 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
2,7 m/s |
| Pułap |
3500 m |
| Zasięg |
400 km |
| Dane operacyjne | |
| Liczba miejsc | |
| 2 | |
| Użytkownicy | |
| Polska (Aeroklub Polski) | |
Dalszą konstrukcją rozwojową to: Żak-2 z silnikiem Continental A-65, którego homologacja została przeprowadzona w Głównym Instytucie Lotnictwa w Dziale Wytrzymałościowo-Konstrukcyjnym, któremu podlegał Dział Badań w Locie (TL), pod kierownictwem szefa Działu W-K inż. Tadeusza Chylińskiego. Homologację przeprowadzono od na zlecenie Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w dniach od 8 października 1951 do 14 listopada 1951 r. na lotnisku Okęcie. Loty były wykonywane przez pilotów Andrzeja Abłamowicza, Wiktora Pełkę i Jerzego Szrejbowskiego na samolocie Żak-2 (SP-AAE), nr fabr. 0,5, rok prod. 1947, silnik Continental Nr 1422228, śmigło LWD. Na podstawie tej homologacji GIL wydał orzeczenie stwierdzające, że kontrola obliczeń i prób w locie samolotu Żak-2 wyprodukowanego przez L.W.D. w Łodzi spełnia wymagania wytrzymałościowe i sprawnościowe i po wykonaniu niezbędnych przeróbek nadaje się do użytkowania jako samolot szkoleniowy i turystyczny do lotów dziennych.
Zakres użytkowania określały warunki:
- załoga-2 osoby, paliwo-58 l, dopuszczalny ciężar w locie( ± 2%)-620 kg, współczynnik przeciążenia dopuszczalnego przy wyrwaniu w locie nurkowym-5.
- dozwolone lądowanie dzienne na złych lotniskach.
Następną konstrukcją rozwojową był Żak-3 wyposażony w silnik Walter Mikron.
Produkcja samolotów został zakończona w 1948 roku. Samoloty LWD Żak-3 były eksploatowane w aeroklubach do 1955 roku.
Egzemplarz samolotu LWD Żak-3 o numerach SP-AAX znajduje się w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie[1].
Bibliografia edytuj
- Rafał Chyliński: Moja pasja lotnictwo.Życie i działalność Tadeusza Chylińskiego dla Polskiego Lotnictwa w świetle dokumentów. Warszawa: Agencja Wydawnicza CB, 2017, s. 852. ISBN 978-83-7339-166-6 oraz Tom 2 ISBN 978-83-7339-167-3
Przypisy edytuj
- ↑ SAMOLOTY magazynowane. Muzeum Lotnictwa Polskiego. [dostęp 2008-10-18]. (pol.).