Laacher See
Laacher See – jezioro kalderowe o powierzchni 3,3 km² w górach Eifel, w powiecie Ahrweiler, największe w Nadrenii-Palatynacie, położone w odległości 37 km od centrum Bonn i 22 km od centrum Koblencji.
 Jezioro Laacher See | |
| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość lustra |
275 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
3,3 km² |
| Głębokość • maksymalna |
|
Położenie na mapie Nadrenii-Palatynatu  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
 50°24′37″N 7°16′11″E/50,410278 7,269722
| |
Pochodzenie nazwy edytuj
Nazwa oznacza jezioro Jezioro, podobnie jak w Szkocji Loch Lochy. Słowo „Laach" pochodzi z języka staro-wysoko-niemieckiego „lacha", które przekształciło się w „laach" i oznacza jezioro. Nazwa Laacher See jest tautologizmem, konstrukcją językową, w której poszczególne wyrazy powtarzają swoje znaczenie. Nad jeziorem znajduje się opactwo Maria Laach.
Opis edytuj
Owalny zbiornik jest największym jeziorem w Nadrenii-Palatynacie w górach Eifel w pobliżu Andernach (8 km) i Mayen (11 km) na północ od Mending (węzeł autostradowy A 61, 3 km).
Jezioro otoczone jest wałem 125 m wysokości i osiąga głębokość 51 m[1]. Jest zasilane głównie przez wody gruntowe, oraz opady i nie ma naturalnego odpływu. Poziom jeziora wahał się kiedyś o 15 m, co utrudniało prowadzenie działalności rolniczej. Z tego powodu zbudowano tunel, który odprowadzał nadmiar wody i zapobiegał podtopieniom. Według Klausa Grewe, tunel o długości 880 m został zbudowany na południu w średniowieczu za rządów opata Fulberta (1152 do 1177), aby chronić klasztor przed powodziami (tunel Fulberta)[2]. Według nowszych badań, tunel Fulberta powstał podczas rządów rzymskich[3]. W latach 1840-1845 rodziny Delius i von Ammon (wówczas właściciele zsekularyzowanej posiadłości klasztornej i jeziora) wybudowały równoległy tunel około 5 m poniżej, aby obniżyć poziom wody do dzisiejszego poziomu w celu uzyskania ziemi i pastwisk. Przez sztolnię Deliusa jezioro straciło 45 ha powierzchni i o tyle samo powiększyła się powierzchnia uprawna "Klaus Grewe".
Aktywność wulkaniczna edytuj
Ostatnia erupcja miała miejsce około 10 930 lat p.n.e. i trwała zaledwie kilka dni, pokrywając obszar na terenie doliny Renu 7-metrową warstwą pyłów i pumeksu. Po ostatniej erupcji stożek wulkanu zapadł się, pozostawiając pierścień kaldery, który z czasem wypełnił się wodą[4].
Wyrzucone zostały ogromne ilości popiołu wulkanicznego i pumeksu, pokrywające obszar o grubości do siedmiu metrów aż do doliny Renu. Wyrzucany materiał zatykał wąską dolinę Renu przy Bramie Andernach, a powstałe jezioro rozciągało się przez Basen Neuwied do Górnego Renu.[8][9] Fala powodziowa po pęknięciu tamy rozlała się na duże obszary Dolnego Renu. Bogata w siarkę erupcja Laacher See jest omawiana jako wyzwalacz anomalii klimatycznych młodszego zlodowacenia Dryas[4][5].
W styczniu 2012 odkryto duże ilości dwutlenku węgla wydobywające się z dna jeziora (mofeta)[6]. W odniesieniu do tej aktywności badacze uważają, że wulkan, którego jezioro jest kalderą, powoli się wybudza[7].
Gospodarka i turystyka edytuj
Laacher See należy do posiadłości pobliskiego opactwa benedyktynów Maria Laach, podobnie jak okoliczne posiadłości, firma rybacka i Seehotel Maria Laach. Jest wykorzystywany jako lokalny teren rekreacyjny do pływania, żeglarstwa, turystyki pieszej i biwakowania. Klub żeglarski „Laacher See” Mayen (SCLM) i klub surfingowy Laacher See V. korzystają z samego jeziora, społeczność biegaczy Laacher See wykorzystuje jego brzegi i okolicę jako teren łowiecki. Przy jeziorze znajduje się również kemping „Laacher See” i pole do minigolfa. W pobliżu opactwa znajdowało się również Centrum Historii Naturalnej i Mikroskopii Laach, które zajmowało się historią naturalną jeziora Laach i jego okolic (nieczynne od 2014). Naturfreundehaus Laacherseehaus znajduje się również na drodze w kierunku Mendig. Po stronie zachodniej istnieje możliwość skorzystania z dojść do lustra wody z możliwością biwakowania w czasie dnia na brzegu jeziora.
Niemieckie Muzeum Wulkanów Lava Dome znajduje się w Mendig. Jest to główna atrakcja parku Vulkanpark, który rozciąga się na całym wschodnim Eifel z ponad dwudziestoma zabytkami. Jezioro Laacher See należy również do Krajowego Geoparku Laacher See.
Galeria edytuj
-
Kemping „Laacher See" na północnym brzegu jeziora -
Kemping „Laacher See" plaża-łąka -
Kemping „Laacher See" - stanowisko z widokiem na jezioro -
Kemping „Laacher See" - widok z plaży na jezioro z Maria Laach w tle -
Trasa pieszo-rowerowa wokół jeziora -
Zachodni brzeg jeziora -
Mofeta w zachodniej części jeziora -
Wypożyczalnia sprzętu wodnego -
Widok na jezioro z zachodniego brzegu -
Zachód słońca nad Laacher See
Zobacz też edytuj
- Wulkan (film 2009) – niemiecki film katastroficzny o wulkanie Laacher See
Przypisy edytuj
- ↑ Burkhard Scharf, Ulrich Menn: Orographische, hydrologische Daten des Laacher Sees. In: Limnology of Eifel maar lakes. GKSS-Forschungszentrum, Geesthacht 1992, S. 44–62
- ↑ Klaus Grewe: Der Fulbert-Stollen am Laacher See. Eine Ingenieurleistung des hohen Mittelalters. Zeitschr. Arch. Mittelalter 7, 1979, 107–142
- ↑ Hubertus Ritzdorf: Römische Wasserleitungen am Mittelrhein. Hrsg.: Archäologische Denkmalpflege Amt Koblenz (= Archäologie an Mittelrhein und Mosel. Band 15). Landesamt für Denkmalpflege, Koblenz 2005, ISBN 978-3-929645-09-5
- ↑ a b Frederick Reinig, Lukas Wacker, Olaf Jöris and all.: Precise date for the Laacher See eruption synchronizes the Younger Dryas. Nature volume 595, pages 66–69 (2021) | https://www.nature.com/articles/s41586-021-03608-x |language: English
- ↑ Michael Baales, Olaf Jöris, Martin Street and all.: Impact of the Late Glacial Eruption of the Laacher See Volcano, Central Rhineland, Germany. Quaternary Research , 58 , 3 , 2002 , pp. 273 - 288 | https://doi.org/10.1006/qres.2002.2379 |language: English
- ↑ AB / mnd: Superwulkan pod Pacyfikiem się budzi?. odkrywcy.pl, 2013-02-13. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-07)].
- ↑ AB: Odkryto kolejne superwulkany. odkrywcy.pl, 2013-11-06. [dostęp 2013-11-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-10)].